1988 360 sedan

ik bedoelde carburatie "in het algemeen" vs. injectie "in het algemeen"

contactpuntjes heb ik nooit als een probleem ervaren, als de rest in orde is is het gewoon een kwestie van nieuwe contactpuntjs erin, afstand even afstellen en klaar is kees. 10 minuutjes hooguit
Anjo heeft het me ??n keer laten zien en het is ZO makkelijk dat je dat de rest van je leven niet meer vergeet.

ook dat is auto-afhankelijk. Bij de Dyane moet de halve auto uit elkaar om achter de ventilator de ontsteking te vinden. Die is dus ook vervangen door een elektronische. Starten doet hij echter nog steeds niet heel soepel

Naar mijn onbescheiden idee is een systeem met contactpuntjes maar op ??n moment goed en dat is als je er verse onderdelen in hebt gestopt, afstand hebt ingesteld en alles op tijd hebt gezet. Daarna begint het langzamerhand te verlopen en rijd je dus tot de volgende afstel-/vervangingsronde met een suboptimale ontsteking.

Daarbij komt nog dat je heel erg afhankelijk bent van de kwaliteit van de vervangingsonderdelen. Zijn die voor jouw auto ronduit bedroevend, dan heb je nog geen lol van je simpele verdeler. Denk maar eens aan auto's met van die SEV Marchal cassettes, sterkte.

Nee doe mij maar lekker Renix

op de VKB inkopen gedaan bij Born Built Beauties: alle rubber bussen voor de voorwielophanging/subframe, koelslangen en stuur- en fuseekogels

daarnaast zocht ik vervangende knipperlichtjes voor in de bumper, omdat de huidige nogal lam waren. Ik kwam een NOS setje tegen voor 5 euro, nounounou wat een investering

komende tijd weer volop verder met dit project, tussen de sollicitaties en het werk door

vanmorgen mooi even tijd gehad om weer e.e.a. aan de auto te doen.
Eerst de handrem rechtsachter vrij maken, want die zat vast. En dat schiet niet op als je aandrijfassen wilt losmaken

dat was wel keiharde fitness op de zondagmorgen; voor elk boutje moet de auto op de handrem (om 'm los te draaien) en er weer af (om de as verder te draaien zodat het volgende boutje binnen bereik komt). Achteraf gezien had ik eigenlijk links en rechts tegelijk moeten doen. Een "ohja, zondagmorgen" momentje dus :+

maar goed, rechts is los

nieuwe schokdempers, afgelopen week bezorgd. Komen uit een of andere incourante voorraad, een setje nieuwe gasgevulde Gabriels voor 50 euro is een buitenkansje

kofferbak begint nu wel aardig gevuld te raken met nieuwe onderdelen, er ligt onderhand voor een klein fortuin aan materiaal in...

en toen zag ik deze sticker op de achterruit. Ik dacht dat het zo'n oude verzekeringssticker was, maar het is iets anders:

ik durf te wedden dat die B200K op het laatst niet meer zo schoon was...

vanmiddag eerst een verjaardag, morgen weer fijn door. Heb een paar dagen vrij dus daar moeten we maar gebruik van maken!

Goed bezig.
Heerlijk dat onderdelen verzamelen

Vandaag verder gegaan waar Joost opgehouden is.
Wil wel wat grote foto's plaatsen, maar dat lukt me niet.

Originele motor opgehaald; hangt in de motorbok.
Nu nog op zoek naar de vele missende delen.
Grootste nood is een carterpan en oliepomp.

voor de B200.......Heb ik.......

Laat maar iets weten als je interesse hebt........

Vandaag de voorpoten uit elkaar gehaald; beter gezegd 1 voorpoot.
Het begon al met de kleine boutjes waar de spatwaterplaat mee vast zit.
Is dat nou 10 of 11? Na een paar ladingen WD40 en het verwijderen van de
nodige roest, was duidelijk dat ik ze met sleutel 11 meteen rond zou maken.
Dus een oude ringsleutel 10 erop vastgehamerd en loshameren. Dat ging goed.
Om de 2 binnenste boutjes te lossen, moet je eerst die 2 knoeperts van de
remklauwhouder los zien te krijgen. Volgens mij zijn het verende flensbouten
met fijne draad. Of het nou sleutel 17 of 16 was, weet ik niet meer, maar
ook hier de ringsleutel er vast opgezet (en met een lijmtang geborgd, om
te voorkomen dat bij de eerste klap met de hamer de sleutel door de ruit
naar buiten vertrekt). Na enig "zinvol geweld" waren ze beide los.
Toen verder met de centrale wielmoer (dop 24). Daarvoor moest eerst het
kapje met de houder voor de kilometertellerkabel eruit. Dit kapje had al
vaker klappen van de waterpomptang gehad, dus niet te bang en hup, los.
Daarna kon aan de andere kant de veer gelost worden. Ik heb daar een setje
spanners voor; loshalen gaat, maar je maakt krassen, dus misschien laat ik
ze wel elders opnieuw monteren, als alles gestraald is.
Maar goed, ook de topmoer (19) van de schokdemper had er weinig zin in.
Dan maar een tang op het vlakke kantje aan de bovenzijde en tegen de
werkbank af laten steunen. Met een flinke klap ook los; daar had ie niet van terug!
Dan dat gepriegel met de schokdemper. Doorgaans heb je veel oponthoud
van de centrale moer in de buis, die met het zeskant met te weinig grip.
Meestal moet de waterpomptang en een hele serie verlengpijpen eraan te
pas komen om deze los te krijgen. Maar deze keer viel dat mee.
Wat wel weer tegenviel, was het verwijderen van de rubber O-ring in de buis.
Ik heb hem er heelhuids uit gekregen, maar dat kostte wel enige krachttermen.
Waar ik nog tegenaan zat te hikken, was een meedraaiende fuseekogel.
De onderste 2 bouten van de draagarm aan de auto gingen gelukkig wel los,
maar tegen meedraaiende fuseekogels doe je weinig; van de krik en de
fuseekogelspanner was het ding niet onder de indruk. Ten einde raad de
zaag er maar in gezet. Ik was echter niet goed meer bij de les, want zo'n
fuseekogel is conisch en als je dan aan de verkeerde kant zaagt, schiet je
er weinig mee op. Ik denk dat de WD40 me alsnog gered heeft, want met
de waterpomptang op het uiteinde en sleutel 19 op de moer, ging hij toch los.
Nu de andere poot nog. Poeh!