Nieuwkomer met PV444

Korte rit impressie, ochtendrit, "Geleense Oldtimer Parade"

... Bockenreydersrit ... de Bockenreydersrit ... dat was wat onze Rooie al dagen hoorde. Verdorie dat klonk ergens vreemd, wat hadden rijders op bokken met haar te doen, maar het was toch echt zo, ze gingen afgelopen zaterdag naar Brabant en om precies te zijn naar Nijnsel en gelukkig hoefde ze het niet zelf te zoeken, maar had haar baasje weer die zuignap met daarop dat sprekende kastje, die hij "de Gaar Mien" noemde, tegen haar rechter voorruitje, bevestigd. En daarin werd het adres ingetoetst en zowaar, begon mevrouw met luide stem te kwaken: ".... aan het einde van de weg, naar rechts !! ..." het leek Alie vanden Boogaert wel, die in 1956 op het hoofdkantoor van politie werkte als receptioniste en ook zo'n dwingende stem had, tenminste dat is wat onze Rooie zich ervan herinnerde.

Maar nu wist ze het nog niet, wat ging daar gebeuren, gingen ze op bokken rijden? Was dat een nieuwe sport of, nee toch! ... zij moest dat toch hopelijk niet, want daar was ze toch echt te zwaar en te oud voor! ... van ze lang zal ze leven kregen ze haar niet op een bok! En stiekem trok ze de handrem effe aan om te testen of die het nog wel goed deed ...

De temperatuur was goed en na de gebruikelijk, olie-, water- remvloeistof en bandencheck, gingen ze op pad. En al rijdend werd haar duidelijk dat het een flinke rit zou worden. Zeker anderhalf uur, want van Landgraaf naar Nijnsel waren toch zo'n 120 kilometer en dan kon "die Gare Mien" wel 1 uur en 14 minuten zeggen, maar ... en onze Rooie besloot haar voor haarzelf maar gewoon "Rare Mien" te noemen ... hahahah ... en bij die gedachte werd ze steeds vrolijker.
Nee dat haalde ze met haar kruissnelheid van 90 km/u op de snelweg niet. Alhoewel ze kon aardig met het verkeer meekomen en inhalen van vrachtauto's ging ook goed als het moest.

Maar, verdikkeme, wat daar nu met die bokken stond te gebeuren wist ze nog steeds niet. En al rijdend probeerde ze uit de gesprekken toch maar zo goed mogelijk op te maken, wat er stond te gebeuren. En ... hehe ... pas bij het knooppunt de Hogt, bij Eindhoven, viel het carrosserieschijfje, eindelijk, ze gingen een Toertocht, met de Volvo Klassieker Vereniging, maken! En die had gewoon de naam: Bockenreydersrit!

NEE .... ZEG DAT DAN METEEN !!!

Gerustgesteld en nu wat kalmer reed ze naar Nijnsel, bij St.Oedenrode, en kwamen rond tien voor elf bij Hoeve Strobol aan, waar al vele andere Volvo's geparkeerd stonden. Gelukkig was het niet nat, want de weide waar ze moest gaan staan zou dan weleens wat modderig kunnen worden, en ja je was op zijn zondags of je was het niet ... ook al was het pas zaterdag, realiseerde ze zich later.



De lak van de ene auto, glansde nog mooier dan van de andere en zo in het ochtendzonnetje was het meteen al supergezellig, onder mekaar, auto's en mensen. En terwijl ze meteen in een geanimeerd gesprek met een donkergroene Combi links van haar, verzeild raakte, werd er naast en achter haar ook heel wat afgetoeterd, tsjonge jonge, over carburateurs, versnellingsbakken, en luchtfilters. Over mooie tochten die onlangs gereden waren en over restauraties die gedaan waren en toen er schuin achter haar een andere donkerrode PV444 uit 1954 geparkeerd werd, en ze hoorde dat die onlangs pas weer na een langere periode, van restauratie, op de weg was gekomen, voelde ze zich meteen verbonden, want zo was het haar vorig jaar precies vergaan!





Enfin, na een dik uur, er was koffie met cake en er werd een leuk bezoek aan het museumpje gebracht, werden de Rallyborden aan de bumpers bevestigd en draaide onze Rooie als een van de eersten de weg op. Ze reed op kop! Een hele verantwoordelijkheid, want ze wist uit ervaring wat colonne rijden was, en dat de rest haar blindelings zou volgen, ook als ze fout zou rijden. Dat zat in de volgzame natuur van de mens en auto. Dus met een geconcentreerde grijns op de grille werd nauwgezet de route gevolgd en het moet gezegd worden ze deed het voortreffelijk, nergens reed ze fout, alhoewel de straatnaambordjes vaak erg ongunstig stonden, en je bijna de bocht voorbij moest rijden om ze goed te kunnen lezen als je twijfelde. Maar onze Rooie twijfelde niet, en toen het tijd voor de tussenstop was, waar iedereen een hapje kon eten of wat drinken, draaide ze aan het hoofd van de groep, als eerste de parkeerplaats op.





Ook daar was het weer een gezellig ondervolvootje en uiteraard ook voor de mensen binnen, die verrast waren hoe leuk hier die oude kassen omgebouwd waren tot een soort binnentuin met horeca gelegenheid. En na een ruime pauze en wat gezellige gesprekken werd er na een dik half uurtje weer verder gereden. En het einddoel was inderdaad die Herberg "In den Bockenreyder"
Onze Rooie hield wat verchroomd haar grille stevig dicht over het feit dat ze het, aanvankelijk, zo verkeerd begrepen had. Dat ze gedacht had dat ze op bokken gingen rijden ...

Nu reed ze niet op kop, maar achter de mooie rood-witte Amazon van Pieter, die ze goed kende, en gezamelijk reden ze verder over de mooiste weggetjes, langs oude en nieuwe boerderijen en kwamen ze op plaatsen waar een Volvo normaal alleen maar kwam als ie er moest zijn. En onderwijl werden er natuurlijk de nodige foto's en video's gemaakt, ze mocht zelfs een paar keer stoppen om de voorbijrijdende auto's te filmen en de daaropvolgende achtervolging deed haar een beetje opgewonden, aan lang vervlogen tijden herinneren ...



Dit was leuk en zelfs de lange slechte zandweg vlakbij de Herberg, waar om half zes een barbeque zou zijn, deed niets af aan die pret. Ze waren ruim op tijd en op de grote, maar ook heel drukke, parkeerplaats werd ze, toevallig rechts, naast een oudere Hymer kampeerauto, geparkeerd!
Nou dat vond ze natuurlijk geweldig en voordat haar baasje en diens vrouw uitgestapt waren, waren ze al in een gesprek verwikkeld, en het feit dat ze ook een Hymer Kampeerauto als vriend had, gaf meteen genoeg gespreksstof!

Ook voor de andere deelnemers was de rest van de middag niet alleen gezellig, overal vormden zich groepjes en werd de draad van vorige gesprekken en verhalen, meteen weer opgepakt. En ook vreemden werden bekenden en bekenden werden vrienden ... zo werkte dat!
De afsluitende BBQ was wederom geweldig en toen er ook nog lekker ijs geserveerd werd, kon de dag niet meer stuk. En geloof maar dat, zeker de auto's die met 4 personen gekomen waren echt het verschil in gewicht merkten ... zo lekker was het geweest.





's Avonds reden ze de 128 kilometer weer terug en rond half tien kwamen ze thuis aan en kon onze Rooie echt uitrusten, haar baasje natuurlijk ook, het was toch wel een aardig inspannende dag geweest en terwijl haar allerlei gedachten door de spanningsregelaar en bobine dwaalden, vielen op een gegeven moment haar beide mistlampen en niet veel later ook de dimlichten langzaam dicht ... ze was echt moe ... en alleen een goed toehoorder kon nog zachtjes, wat gezoem horen ...

..... wordt vervolgd .....

Tiende Editie van de Bockenreydersrit zaterdag 18 augustus 2018



Vertrekpunt: Museum Hoeve Strobol, Strobolse Heidesteeg 10, 5491 RT in St. Oedenrode (Nijnsel)
Aankomst: Herberg "In den Bockenreyder" Dunsedijk 3, 5085 ND Esbeek

Een video van deze rit:

... België ... ze wist het meteen, ze gingen naar België, kon niet anders.
Het weer was weer prachtig, niet te heet en nauwelijks wind.
En gelijk na de Nederlandse grens, ging het rechtsaf bij de afslag "Maasmechelen en Lanaken".
De E314 werd de N78 en de lange weg door Opgrimbie, Rekem en Neerharen, eindigde in Lanaken.
Een beetje nors dacht onze Rooie: "..... en ik weet weer van niets !! ... "

Wat ook klopte want het moest natuurlijk weer een verrassing worden, ze gingen naar het Oldtimertreffen, dat dit weekend in Lanaken, gehouden werd.
Eenmaal daar aangekomen zag ze het natuurlijk gelijk en was die norse frons in de dakrand heel wat vrolijker geworden.







Het was er nog rustig, want verschillende oldtimers waren al met hun toertochtje bezig, maar dat ging zij vandaag niet doen, vandaag mocht ze gewoon "stilstaan". Er was zelfs een oude stoomauto bij komen staan!! En toen die zijn stoomfluit een paar keer liet horen, kon haar dag niet meer stuk, geweldig!!
De passanten vonden het ook prachtig, ook al schrokken ze zich natuurlijk eerst een hoedje. De auto's begonnen onderling zelfs, Steamy, want zo hadden ze die stoomauto onderling genoemd, aan te moedigen om af en toe eens een flinke stoot op die fluit weg te geven ... Een lol dat ze hadden!











Nou dat "stilstaan" bleek uiteindelijk toch, net zo leuk te zijn en nadat ze wat uurtjes met de diverse collega's hadden gekletst, er wat toeters en stoomfluitjes door de lucht geslingerd waren, kreeg ze zo'n droge grille dat ze blij was, weer wat frisse rijwind te kunnen happen, op de weg naar huis ...

..... wordt vervolgd .....

Na een week waarin het kouder en natter werd, was vandaag een mooie dag gemeld, en dat klopte ook. Droog, zonnig en een lekker, aangenaam temperatuurtje.
Onze Rooie had er zin in, ze gingen voor de tweede keer dit jaar naar een sleuteldag en dit keer mocht ze naar Geleen rijden. Vorig jaar had ze nog geen tijd gehad, toen stond ze in Middelbeers en was Kevin haar aan het opknappen, maar nu kon ze zelf ernaartoe. Veel hoefde niet te gebeuren, alleen wat onderhoud, zoals de smeernippels afsmeren en het kardan olieniveau controleren, dus eigenlijk een fluitje van een cent.



Goed gemutst ... nou ja gemutst, met goede zin, gingen ze al vroeg op pad. haar baasje moest om negen uur als een van de eersten verschijnen, want het was een vol en druk programma vandaag. En dat bleek ook, toen ze rond tien voor negen de parkeerplaats opdraaiden, er waren al diverse leden en hulptroepen aanwezig, de bruggen stonden klaar en een van de jongere Volvo monteurs die voor de Volvo dealer werkte stond ook al klaar om te helpen. Ijverig werd er om negen uur begonnen met de klusjes en klussen, hier moest er een versnellingsbak uit, omdat de eerste versnelling zich niet meer netjes liet schakelen, daar werd de olie vervangen en verschillende carburateurs werden opnieuw afgesteld. Onderwijl werd bij onze Rooie ook de nippel die vorige keer afgebroken was, vervangen en ja hoor, die brak ook meteen af. Maar de volgende, want ze hadden er gelukkig enkele meegenomen, bleef netjes zitten en zo was ook dat klusje vlug geklaard.



De cardan bleek nauwelijks iets verloren te hebben, want toen de bout eruit was, liep er iets teveel uit, dus het nivo was nog goed, snel de bout terug erin gedraaid en klaar was Kees ... eh de Rooie.

Terug de parkeerplaats op en daar kon ze de rest van de ochtend haar lol wel op want er werd van alles naast haar geparkeerd, een 141, een Ama, een Belgische 544 en ook een Duett, jammer genoeg was Duu er niet vandaag, maar die was met zijn baasjes op vakantie had ze gehoord. Die ging waarschijnlijk naar de Ardennen! En Kaabri-Joo was nog niet klaar, jammer, die had het ook zeker leuk gevonden!



Onderwijl, de tijd vloog voorbij, werd er binnen door haar baasje natuurlijk ook gezellig gekletst, gekeken en geleerd, want er werden nog steeds allerlei kleine en grote reparaties uitgevoerd, dynamoriemen vernieuwd, koelvloeistoffen nagevuld of vervangen ... teveel om op te noemen.
Uiteraard waren er nog een paar lekkere broodjes en met koffie of thee, tijdens de pauze, ging dat er wel in, net als de benzine die onze Rooie na afloop van de ochtend, eigenlijk was het al middag, kreeg ... hè lekker want van al dat geklets-toeter had ze een droge grille gekregen!

Het was een gezellige, geweldige dag geweest en ook onze Rooie bedankte in gedachten de mensen die geholpen hadden. Nu kon ze er weer eventjes tegen ...

..... wordt vervolgd .....

He Rooie vriend, je had me gemist he Mijn baasje moest werken maar heeft wel aan deze ochtend gedacht. Als de zomer weer begint hoop ik dat Carla mijn hoge hoed klaar heeft en dan kom ik zeker kijken

Groeten Kaabri-Joo