Nieuwkomer met PV444

..... Dit was leuk, nee werd nog leuker ...

Onze Rooie werd al vroeg wakker, echt donker was het niet, hier in de hallen bleven altijd wel lampen branden en daardoor kon ze, alhoewel nog wat slaapdronken, meteen zien, dat ze niet in haar gewone garage stond, nee, op slag realiseerde ze zich, ik sta op de beurs in Maastricht! Ze draaide haar zoeklamp en keek naar Duu ... die stond zachtjes voor zich uit te zoemen, mooi sonoor geluidje, dat niet echt hinderde. Hij had haar gisteren nog over zijn modificaties verteld, en het duizelde haar nog, want dat dat allemaal mogelijk was had ze nooit geloofd als ze het niet met haar eigen koplampen gezien had!



Hij had een B23E hoogcompressiemotor die een AW 71L Automatische versnellingsbak met Lock-up aandreef, extra gekoeld met electro koelvin, andere radiator, van alles versterkt en teveel om op te noemen. Ongelofelijk. En terwijl hij vertelde dat hij zelfs regelmatig met de caravan opstap ging kon ze alleen maar verbluft haar klapraampjes laten flapperen... Niet te geloven. Maar ja hij was natuurlijk een 67'er dus 15 jaar jonger. Maar desondanks het bleef prachtig wat zijn baas alles verbeterd had. En toen hij haar vertelde dat zijn snelheidsmeter via GPS aangestuurd werd, en daardoor heel nauwkeurig werkte, moest hij haar eerst uitleggen, hoe dat werkte en wat dat was ...

Dit ging haar de dakrand te boven en al zeker zijn elektrische techniek. Maar toen hij vertelde dat zijn geheel nieuwe kabelboom alles via relais aanstuurde, veerde ze meteen iets omhoog ... Hé dat heb ik ook, dat heeft mijn baasje ook verbeterd, mijn H4 koplampen en de H3 mistlampen stralen weer krachtig, en dat vond Duu prachtig ... " .. Goed zo Rooie, dat zijn prima verbeteringen en ik zie dat je ook schijfremmen hebt en een Lockheed bekrachtiger ? .."
"Ja en zelfs een begrenzer voor de achtertrommels" antwoordde ze trots, want dat goed kunnen remmen vond ze heel belangrijk en daar was Duu het 100% mee eens.



De dag moest nog beginnen en tot 12 uur liep er alleen personeel en bewaking rond. Vandaag was VIP-Dag! En zouden verschillende leden van de Regio Zuid de stand komen bemannen. Haar baasje zou in de loop van de middag komen en Duu vertelde dat hij zijn baas dan ook verwachtte. Ook hij was best wel wat opgewonden. Dit was voor hem ook de eerste keer en toen de Rooie hem vertelde over haar kampeervriendauto, die haar die stoomcursus "Show Staan" gegeven had, was hij op slag geïnteresseerd, en zodoende gaf onze Rooie alles wat ze nog wist aan hem door. Dat was niets niks, want Duu was er beDUUsd van ... dat had hij nooit van zijn leven verwacht, dat er zoveel bij kwam kijken. En gelukkig maar dat ze hem dat nu zo vlak voordat de beurs begon, verteld had. Meteen rechte hij zijn katterug, nou ja zeg maar zijn behoorlijk verlengde katterug, zette zijn voorwielen een paar centimeter meer naar rechts en checkte de stand van zijn ruitenwissers, en onze Rooie keek goedkeurend en zei: ... "Alles picobello, Duu!"



Na 12 uur stroomden de bezoekers toe, maar echt druk werd het niet, daarvoor was op deze donderdag de entreeprijs misschien te hoog, maar dat rustige was best wel fijn om te wennen en beide auto's raakten allengs gewend aan kijkers en vragers en Duu maakte toen zijn baas er was, gewillig zijn motorkap open.
Verbaasd keek onze Rooie naar links. Die motorkap ging verkeerd om open, en wat een techniek zat daar ingebouwd !!
Volledig en claxonloos kon ze even geen toetertje uitbrengen. ..."... DUU, je motorkap zit fout!!"
Duu kreeg de slappe toeter en kon zich van plezier bijna niet inhouden. Zijn schokbrekers kreunden van de inspanning.
".. Dat hoort zo, Rooie ... mijn baas heeft dat zo veranderd, dat vond hij veel handiger!"...





Onze Rooie wist niet wat te zeggen. Dit was geen gewone Volvo Duett meer, dit was een toverauto. En die had ze er als vriend bijgekregen. Geweldig.
De rest van de middag en avond verliep rustig, er waren wat geïnteresseerden en leuke gesprekken, die onze Rooie en Duu natuurlijk goed konden beluisteren ....

..... wordt vervolgd ....

.... Gisteren was het duidelijk drukker, het weekend stond eraan te komen en veel mensen hadden schijnbaar al een vrije dag genomen om nog net voor het weekend, te kunnen gaan kijken. Ook waren er meer bezoekers die gericht naar Duu en onze Rooie kwamen kijken en vragen stelden. Beide motorkappen, maar met name die van Duu werden op verzoek, vaak geopend en er werd uitleg gegeven. Eigenlijk vond onze Rooie het best wel leuk, ze kwam steeds meer in haar rol. En het "Show staan" ging haar steeds beter af. Haar kampeervriendauto zou zeker trots op haar zijn, als hij straks hoorde hoe het hier zo gegaan was. En trouwens voordat ze het jullie vergat te vertellen, het was op TV geweest gisterenochtend vroeg, al bij de ontbijtTV, niet zijzelf of Duu, maar toch er was een TV verslaggeefster geweest die over de Interclassics bericht had!



Heel leuk was het ook, dat er nu meer leden van de VkV naar de stand kwamen en die wisten natuurlijk van wanten, dat merkte onze Rooie meteen. Die zagen ook beter het verschil tussen een 444 en een 544, kenden vaak details die zij niet eens wist en gretig sloeg ze die informatie op voor later, altijd handig zo'n feitjes en details te weten. En ze zag ook eindelijk die meneer, uit Geleen, waarover ze zoveel gehoord had, en waar haar baasje nog voor haar schijfrem-onderdelen geweest was, en die hem goede adviezen gegeven had. Die meneer met die katzonderrug, nou ja zonder, het werd een mooie cabrio en als die klaar was zouden ze hopelijk eens kunnen gaan kijken, want dat intrigeerde haar mateloos ...

Tegen het middaguur kwam haar baasje weer en toen kon ook hij uit eerste hand de mensen van alles vertellen. En als er al eens eentje kwam die van toeteren nog blazen wist, dan hield onze Rooie vaak de luchtfilters in, om niet in getoeter uit te barsten, want wat die soms voor rare vragen stelden of dingen vroegen, je hield het niet voor mogelijk.
Dat zorgde wel voor een vrolijke noot, en als het rustig was en ze de gesprekken tussen de mensen goed kon volgen was het soms nog leuker. In ieder geval, dit alles had onze Rooie niet willen missen, tussendoor werd er wat koffie gedronken, gekletst en de mensen te woord gestaan, of gingen ze zelf een rondje door de hallen maken, waar niet alleen maar auto's maar ook kunst, toebehoren, van rubbers tot prachtige reiskoffers en allerlei diensten aangeboden werden. Gespecialiseerde bedrijven hun kunde lieten zien.

Onze Rooie vond het bijna jammer dat ze niet eens zelf een rondje door de zalen kon maken en Duu beaamde dat want hij was nog veel meer verzot op bijzondere technieken, dan onze Rooie ... Misschien konden ze vannacht ... stiekempjes .... samen .... heel zachtjes .... ehhh nee, bedacht Duu opeens, onze bazen hebben de sleutels meegenomen ... JAMMER !! ....

..... en zo verliep de dag gestaag, druk maar zeker ook heel gezellig ....

..... wordt vervolgd .....

Ha Daniel,
Je schijnt er niet aan te willen of je vindt het niet belangrijk, maar: de sierstrip op het achterscherm zit achterstevoren.
Leo

Hallo Rooie, mooi verslag van de tentoonstelling!
Staat er een auto naast jou met de motorkap "verkeerd om" wordt jouw baas er even op gewezen dat jouw stripje verkeerd om zit.......
Trek het je niet teveel aan, gewoon zeggen dat deze wijze van monteren voorbehouden is aan (ex)politieauto's.

Doe voorzichtig en geniet van je welverdiende pensioen!

..... Zaterdag ... onze Rooie had het niet verwacht, maar haar baasje was er al vroeg ... en eigenlijk om het juist te vertellen, hij was de eerste ... Geweldig ... en meteen begon hij alvast wat opnames te maken, nu het nog zo rustig was op de beurs. Ideaal. En nadat ook de anderen die de stand van de Volvo Klassieker Vereniging bemanden, gearriveerd waren, kon hij mooi een uitgebreid rondje lopen en meteen toen hij terugkwam konden ze de beelden op de AiPet of hoe dat ding ook mocht heten bekijken!
Onze Rooie, die gelukkig strategisch opgesteld stond kon alles meekijken. Ze was in de wolken, zo kon ze tenminste ook eens de hele beurs "virtueel rondlopen" zoals ze het iemand hoorde zeggen ... en Duu die gelukkig ook naar de goeie kant met zijn koplampen gericht stond, keek gretig mee ... Ze zogen de beelden die haar baasje gemaakt had vormelijk op en ze zagen auto's die ze van vroeger nog kenden en Duu meende zelfs een oude bekende van vroeger te herkennen !!...

En het werd drukker en drukker. Je merkte echt dat het weekend geworden was. De mensen stroomden toe en de beide Volvo's hadden het er maar druk mee, al dat poseren en bereidwillig openen van deuren en motorkap, uiteraard onder begeleiding maar toch ... "Best vermoeiend, hè, Rooie ..." hoorde ze Duu zeggen, terwijl er weer eens uitgebreid in haar inwendige machinerie gekeken werd ... Maar toch, het was leuk en de meesten waren oprecht geïnteresseerd. De vormen en lijnen van beide Volvo's werden uitgebreid bewonderd, foto's vanuit de raarste hoeken gemaakt en er was zelfs een klein fotograafje die liggend op zijn buik, bijna half onder Duu kroop om maar een mooi plaatje van zijn ophangingen te kunnen maken, zo komisch was het, toen hij daar op zijn buik met zijn kleine beentjes lag te kruipen, dat onze Rooie er acuut weer de slappe toeter van kreeg ...

Maar dat was nog niet alles, want nadat beide auto's gedurende de middagpauze, dan was het altijd een beetje rustiger, wat bijgekomen waren, werd er opeens heel voorzichtig een klein teddybeertje op de motorkap van onze Rooie gezet. Duu die het zag gebeuren was volledig sprakeloos, en onze Rooie wist even niet wat te doen, want ze wilde ook niet dat dat kleine beertje een smak zou maken als ze zich iets zou bewegen ... Dit hadden ze beiden nog nooit meegemaakt. De mevrouw waarvan het beertje was, liet het heel voorzichtig los, duwde het nog eventjes iets rechter en stapte achteruit .... Duu en onze Rooie keken geobsedeerd, met schele koplampen naar boven, naar dat beertje op de motorkap. Niet te geloven, hij bleef rustig zitten en onderwijl begon die mevrouw foto's te maken van het beertje en natuurlijk met de doodstille Rooie die geen vin durfde te verroeren ... want met kleine diertjes was ze altijd al heel voorzichtig geweest ....

Het beertje werd weer voorzichtig opgetild en een paar pluisjes die achtergebleven waren weggeblazen ... dat kon onze Rooie waarderen. Ze keek naar Duu en die keek nog altijd verbluft terug terwijl hij zijn chromen koplampsierringen fronste ... nee hier begrepen ze beiden niets van. Totdat ... Ja totdat ze zagen dat haar baasje wat vroeg aan die mevrouw en ze opeens het gesprek goed konden volgen, ze bleek al toestemming gekregen te hebben van haar baasje, en wat wilde het geval ... ze had speciaal voor dat beertje een Feestboek pagina, want zo verstonden onze Rooie en Duu het, en op dat Feestboek ... daar werd van alle "Avonturen van Teddy the Travelbear" een verslag gemaakt, en vandaag was ie mee gekomen naar de clubstand van de VkV dus dan mocht ie daar op de foto ...



"Nou Rooie, dat is weer eens iets nieuws wat we daar meegemaakt hebben, hè ... ben maar blij dat het geen echte beer was, die je daar op je motorkap kreeg, dan hadden we wel anders getoeterd ... " grapte Duu en onze Rooie moest met hem mee lachtoeteren ... En zo verliep de verdere middag heel gezellig, ze kon prima met Duu opschieten en hij vertelde haar ondertussen nog van alles, tenminste als hij tijd had want zijn uitgebreide technische verbeteringen intrigeerden de meeste bezoekers mateloos, en dat kon onze Rooie zich helemaal voorstellen.

Er was tijd voor koffie met een lekker stukje Limburgse vla, en als zij en Duu niet zo verzot op benzine en olie waren geweest, had ze best een stukje willen proberen, want het zag er prima uit ... er werd gezellig gekletst en gelachen en over een stripje of boutje dat niet helemaal recht of goed zat, daar maalde niemand om, en als het al gecorrigeerd moest worden kwam dat ook wel goed. Alles kon toch niet tegelijkertijd en sommige dingen moest je soms gewoon laten zoals het was.

Zelfs deskundigen waren lovend te spreken over Duu en onze Rooie ... en hadden goedkeurend geknikt als er gewezen werd op de verbeteringen die beide ondergaan hadden. Trouwens ze hadden beide gisternacht uitgebreid met de buurauto's kunnen kletsen, die een feestje hadden, uiteraard, dat waren Engelsen, maar Duu sprak foutloos en onze Rooie steenkool-engels dat ging prima. En ze werden meteen gastvrij uitgenodigd, kregen ieder een supertje ingeschonken en wat bleek de Austin Healey Owners Club Nederland had naast hun een grote stand en een beroemde kleine Austin Healey Frogeye ook uit de jaren 50 die vele races gereden had en werkelijk prachtig erbij stond, had een prijs gewonnen. Nou en dat wisten die Engelsen wel te vieren ... tot in de late uurtjes werd er over en weer getoast en gezongen en onze Rooie en Duu werden volledig tussen die kleine kikkertjes opgenomen, op het laatst na zoveel supertjes hadden ze ook bijna van die kikkeroogjes, maar dat mocht de pret niet drukken ... Om en om werden Engelse en Zweedse liedjes gezongen en toen die kikkertjes meerstemmig probeerden te toeteren, kwam de bewaking aangesneld en werden de accuutjes die nog aangekoppeld waren, afgekoppeld ... en toen was het feestje over ...



Duu en onze Rooie waren kapot, maar hadden een lol voor 10 gehad, en wat dronken van al die supertjes vielen ze beiden als een motorblok in slaap, en als je erlangs gelopen zou hebben zou je als je goed keek bij beiden een gelukzalige glimlach op de grille gezien hebben ....

..... wordt vervolgd .....

..... Het was de laatste dag van de Interclassics 2018, en zoals jullie weten, was het voor onze Rooie en Duu, verdomd laat geworden, niet dat ze er niet graag voor over hadden gehad, het was reuze gezellig geweest en die kikkertjes, daar kon je echt mee lachen, zeker als ze een supertje of vijf ophadden, dan rolden ze komisch met hun koplampjes en gingen ze nog boller staan. Duu had er dan ook zodanig de slappe toeter van gekregen dat ie in zijn slaap nog als een soort hik, doorklonk, want onze Rooie werd met toch met een katte ... nee zeg maar KATER wakker, alles tussen bobine en startmotor bonsde en pas na enkele uurtjes was het echt over. Duu, die veel jonger was, had nog een paar extra supertjes gehad, dus die arme jongen keek zo scheel uit zijn verstralers dat onze Rooie er mee te doen kreeg. Maar zoals haar brigadier vroeger al zei, de spijt komt na de zonde en zodoende kreunden ze beiden nog wat in hun veren, Duu extra want die had van die bladderveren op de achteras en geloof maar na zoveel supertjes, willen die echt wel kreunen ...

Maar na een paar uurtjes, een paar korte rustmomenten, ging het opeens weer prima, de bezoekers stroomden toe en maar goed ook, want vandaag moesten ze allebei flink aan de bak. Tsjonge wat een vragen, foto's en aanwijzingen werden er gemaakt. Af en toe bonsde haar motorkap toch nog effetjes, want al dat geflits met die moderne, kleine toestelletjes ... dan kneep je met plezier je koplampen wat dichter, zo fel als die krengen waren. Ook Duu die toch al veel modernere lampen had, keek af en toe scheel en onze Rooie wist natuurlijk niet of dat ook van dat geflits, of dat het toch nog van al die supertjes was ...

In de loop van de middag was het rustiger geworden, en toen veel mensen over Duu's open motorkap gebogen stonden, anderen weer bij onze Rooie de verschillende verbeteringen stonden te bekijken, was alle leed zowat geleden. Af en toe bonsde zijn dakrand nog wat, vertelde Duu en verder ging het weer goed. Deze zondag was het behoorlijk druk en op de stand van de VkV was het gezellig druk. Dit was de laatste dag, en hoe leuk onze Rooie het ook gevonden had, ze vond het nu wel genoeg geweest, ze was als oudere dame zo'n drukte natuurlijk ook niet zo gewend en zelfs Duu, die normaal heus wel gewend was aandacht te krijgen, werd steeds vermoeider ... maar nog eventjes volhouden en dan was het klaar, fluisterde onze Rooie hem toe, want ze zag dat hem die paar supertjes meer, van gisterenavond, niet in de koude carrosserie was gaan zitten, opeens in de veerbenen schoot, hij zakte zichtbaar wat in en was maar wat blij dat de drukte na 5 uur gestaag afnam.

Tegen zessen begon opeens alles en iedereen te hollen, rennen, lopen, kruipen, klimmen en af te breken, het was een gekke boel, auto's werden geschoven, geduwd, soms ook effe gestart ... maar dat mocht niet!! ... en dan maar weer verschoven, gedraaid en gerold ... En onderwijl werden de grote spandoeken afgehaald, opgerold, de buizen gedemonteerd en alle losse spulletjes in de kratten gedaan ... Pffff ... Duu en onze Rooie keken elkaar aan en zeiden bijna tegelijkertijd ..."gelukkig hoeven wij dat niet te doen ..." Duu die weer een opleving had, zei"... "Ja Rooie, daar hebben wij ons personeel voor ..." ... en dat vond onze Rooie zo grappig dat ze beiden door haar gelach weer de slappe toeter kregen ...

Om een lang verhaal kort te maken, want ook de mensen waren zichtbaar moe, na die lange beursdagen en de spullen moesten ook nog helemaal terug naar het centrale punt van de Volvo Klassieker Vereniging, dat zou gelukkig door iemand anders gedaan worden, die kar had Duu, want die had een trekhaak, niet graag getrokken ... Na wat geschuif en rollen, want onze Rooie stond erg raar voor de lift, gingen ze dan eindelijk naar beneden en daar werd ze gestart. Er werd meteen gereden, maar ook weer meteen stilgestaan, wat een drukte en terwijl ze heel langzaam langs al die grote vrachtwagens reed, zag ze van alles in- en opgeladen worden, een Porsche, maar ook een Messerschmitt, en vooral van die laatste werd ze helemaal opgewonden, want die rot Moffen, nou ja Moffen, zeg maar Mofjes, hadden haar in de naoorlogse jaren altijd geïrriteerd met hun geknetter ...



Enfin, dat was weliswaar verleden tijd, maar toch, het zat er in ... Eindelijk konden ze verder en naar het afgesproken punt rijden. Daar werd op elkaar gewacht en zo konden ze na een 10 tal minuten gezamenlijk naar het restaurantje rijden waar ze afsluitend een hapje gingen eten, en de auto's bij elkaar geparkeerd werden. De mensen gingen naar binnen en die hadden daar heel lekker gegeten, hoorden ze later, toen ze eindelijk huiswaarts keerden. Onze Rooie kon Duu nog vlug gedag knipperen en hij knipperde terug, want ze hadden al afgesproken, en hun baasjes ook, dus dat kwam wel goed uit. En eventjes had onze Rooie nog gedacht, jammer dat de Blauwe er niet ook bij kon zijn, dat had hij zeker en vast heel leuk gevonden, en ze had het ook aan Duu verteld, en die was het daar mee eens, maar ja wellicht dat ze dat een volgende keer konden doen, als die jongen nog iets meer gewend was. Maar ze zou hem zeker heel wat te vertellen hebben, de volgende keer dat ze hem zou zien. Leuk! Daar verheugde ze zich al op.



In het pikkedonker en alleen in de nieuwe A2 Tunnel, waar het prima verlicht was, keerden ze huiswaarts en werd ze nog gedag geknipperd door de Amazon en de anderen. En nu zag ze pas wat ze gemist had, whowwww ... ze had nu een licht! Haar H4's zetten de donkere autoweg in een zee van licht. Zo moest het, dat wist ze te waarderen, en als er af en toe eens groot licht opgezet werd, kon ze verder kijken dan dat ze ooit met haar oude Duplootjes van 40 Watt, voor mogelijk had gehouden!







De drukke, maar heel leuke dagen van de Interclassics 2018 Beurs, in het MECC te Maastricht, waren voorbij, maar ze had het voor geen goud willen missen.
En terwijl ze even later in haar eigen garage stond na te mijmeren, was ze maar wat blij dat ze ervoor gevraagd was.

..... wordt vervolgd .....

..... Moe was ze wel ... dat staan op die beurs ging je niet in de koude carrosserie zitten ... De foto's had ze al bewonderd en nu had haar baasje er ook nog een leuke Comic met tekstballonnetjes van gemaakt. Onbewust deed het haar aan de eerste Donald Duck's denken van de jaren vijftig. Die slingerden weleens op haar achterbank, toentertijd en daar had ze altijd met veel plezier, stiekem in gebladerd ... Na verloop van tijd werd het gewoontjes, maar zeker in het eerste jaar was het kinderstripverhaal een groot succes ... ook onder de volwassenen ...

Kijkend naar de foto's mijmerde ze over de afgelopen dagen, het was geweldig geweest, zoiets had ze nog nooit meegemaakt, ze kon niet wachten haar kampeervriendauto er over te vertellen ...

..... wordt vervolgd ....

Hi Daniël,
As you stated in your endword:

It's nice to be important, but it's more important to be nice !! That's what we are !! Red and Duu !

..... Tot gisteren had ze moeten wachten. Maar ondanks de regen en de kou had de zijdeur lang genoeg opengestaan, zodat ze haar verhaal kwijt kon, het was zoveel om te vertellen, dat ze aanvangs bijna over haar eigen woorden struikelde ... De Hymer kampeerauto, fronste zijn koplampen en zei: ... "Rustig Rooie, rustig .... begin maar bij het begin ..." ..... En dat deed ze dan ook maar, en alhoewel jullie het hele verhaal al gehoord hebben, je kon merken dat ze het geweldig gevonden had. Vanaf het begin, klaargestoomd en opgewarmd, helemaal was gedouched en trappelend van ongeduld stond ze klaar op de oprit ... De rit er naartoe, het op die speciale plaats vlak voor de grote lift staan wachten, tussen de andere oldtimers die ook stonden te trappelen ... ehh ... te stationeren, om naar binnen te gaan. De lift, alhoewel dat viel wat tegen, want dat leek meer op een grote kamer die heel lichtjes bewoog en toen was je er al ...



Die lift, dat vond haar kampeervriendauto, nou net weer super interessant, want dat had ie nog nooit meegemaakt, een lift! Enfin, en toen werd ze aan de zijkant van de stand geparkeerd, want er moest nog van alles opgebouwd worden, en hoe ze haar koplampen uitgekeken had, links en rechts, en klapramen te kort kwam om alles te horen en gefacineerd was geweest, dit eens te mogen meemaken.
Ja maar vergeet niet, zei haar vriend, je bent jaren en jaren opgesloten geweest en hebt toen bijna niets van de wereld gezien. Je bent die schade nu gelukkig aan het inhalen. En daar was onze Rooie het volgrillig mee eens ...

"Maar vertel verder, Rooie ... !!" ... en dat deed ze graag ... Uiteindelijk werd ze samen met Duu, een mooie Duett uit 1967, netjes op de stand die nu klaar was geparkeerd. En en pasant legde ze uitgebreid uit wie en wat Duu was ... Die jongen had lange tijd in Zweden, bij de stad Kalix, aan de rivier de Kalixälven die uitkwam in de Botnische Golf, vlakbij de Finse grens, rondgereden, en rond 2010 was er, toen hij in Nederland kwam, met de restauratie begonnen. Er was niet alleen een heel andere motor, een automatische versnellingsbak, maar ook andere vooras en achteras ingekomen, om nog maar te zwijgen over de hele lijst van verbeteringen, die hij aan den Carrosserieën had moeten ondervinden. De kampeerauto was helemaal verbluft, zoiets aparts, had hij nog nooit voor zijn achterste radiatorbouten gekregen. ... Maar 's avonds was er meteen al iets heel bijzonders, er was een Preview Night, een VIP Dineravond waar genodigden, nou ja genodigden, ze betaalden er dik voor, kwamen, en sterrenkoks met allemaal Michelinsterren kookten dan allerlei lekkers, want Duu en ik hebben het goed geroken, we hielden onze luchtfilters open ... je wilt het niet weten, heerlijk rook het! De koelvloeistof liep ons in de radiator ... Koks met Michelinsterren? vroeg haar vriend. "Hahaha ... ik heb meerdere Continentalsterren hoor ... en ik kan zelf goed koken op mijn 3-pits gasstel ... maar vertel verder!" lachte de kampeerauto.



Dus onze Rooie vervolgde: "Die kwamen daarna nog eventjes langsgelopen, met hun wijntjes erbij ... zag er wel gezellig uit hoor ... en toen waren we alleen en ook weer niet, want in zo'n groot gebouw bleef de bewaking rondlopen, maar raar was het wel toen ik 's morgens wakker werd en eventjes niet wist waar ik was ... Dat herkende de kampeerauto goed ... "... Ja dan ben je even gedesoriënteerd ... dat had ik vaker, want ik stond dan daar en dan weer daar, in Hannover hebben ze me zelfs eens een doek over de voorruit gegooid, 's nachts toen ik sliep, kun je je voorstellen, 's ochtends schrok me het spatlappenlazerus ... " En dat kon onze Rooie zich goed voorstellen, ze zag het al helemaal voor zich, je zou dan bijna denken dat je blind was geworden ...

Maar verder ging haar verhaal en beide auto's gingen er helemaal in op. Het was donderdag en dan ging de beurs pas om 12 uur open, maar ook vandaag was er een Preview Day, een VIP-dag en de entree was dan ook stukken duurder. Maar wat Duu en zij wel fijn vonden, zo konden ze langzaam wennen, het was bij lange na niet zo druk ... " ... en weet je dat ik Duu nog zoveel mogelijk van jouw cursus geleerd heb !!" ... en dat vond haar kampeervriendauto geweldig. "Mooi zo Rooie! Maar vertel verder ik ben nieuwsgierig hoe het verder liep ..."
En zo werd verteld over de drukkere vrijdag, de leuke maar ook rare vragen die soms gesteld werden en interessante gesprekken die ze had kunnen volgen. En niet te vergeten het gezellige feestje met die Engelse kikkertjes ... eh die Healey's ... en dat vond haar kampeervriendauto weer hartstikke leuk, want hij vroeg meteen: "... en, Rooie, schonken ze ook dieseltjes in van die mooie Beierse pullen?" want dat met zo'n feestje, zag hij wel zitten, daar hield hij ook wel van. En vertelde op zijn beurt over het feestje dat ze eens op een grote Hymerbeurs 's nachts gehad hadden. Ze dronken dieseltjes, en een kleine Hymer 314 Van, had zelfs wat Forté's, Liqui Moly's 5120, van een geweldige jaargang, en enkele Wynn's te pakken gekregen en een lol dat ze gehad hadden, en getoeterzongen: "Ein Prosit der Gemütlichkeit" ... een uur was zo om. En tegen het einde, vroeg in de ochtend hadden allen, niet alleen een zoemende bobine, maar ook een gebrom in de wiselstroomdynamo ... " ... Net als wij ook...!" beaamde, onze Rooie, en lachtoeterde erbij ...

Het weekend was super druk geweest en hoe ze tot slot na de beurs nog alles opgeruimd hadden, gezamenlijk voor de lift hadden staan wachten en hoe er een Audi voorgedrongen had ... maar ja "Vorsprung durch Technik" hè ... zei de kampeerauto en alhoewel onze Rooie die uitspraak nog nooit gehoord had, vond ze het wel passend ... de kampeerauto had edoch haar gefronste koplampsierringen gezien en legde uit: ... dat is een Werbe... sorry, reklametekst die Audi al heel lang gebruikte in de fabriek, bij de productielijn. En bijna 30 jaar na het uitbrengen van die reclametekst zag Sir John Hegarty de tekst "Vorsprung durch Technik" in een Audi-fabriek en maakte het tot een wereldwijd erkende reclameslogan. De autofabrikant heeft een lange juridische strijd gewonnen om het als merk volledig onder controle te krijgen. Na een juridische strijd van zeven jaar heeft Audi het recht gewonnen om de handelsmerkbescherming van de slogan uit te breiden met kleding en games, na een uitspraak van het Europese Hof van Justitie. "Vorsprung durch Technik" sluit aan bij de slogan "Have a Break" van Kit Kat, die in 2003 dezelfde status als handelsmerk kreeg. Vorsprung durch Technik is sinds 2001 speciaal voor voertuigen en voertuigonderdelen van Audi, geregistreerd voor gebruik.



Onze Rooie was even helemaal stil hiervan, wat wist haar vriend toch ontzettend veel feitjes te onthouden ... maar, bedacht ze, dat komt natuurlijk omdat ie zo'n extra dikke knobbel boven zijn bestuurderskabine heeft, daar past extra veel in ... Geweldig.

Over de rit terug naar huis en haar geweldig felle koplampen, kon ze nog net vertellen en een kort vlug ... Tot de volgend keer ! ... kon ook nog, maar toen ging de tussendeur weer dicht. Hè, dat was leuk geweest, ze had haar belevenissen aan iemand anders kunnen vertellen en tegelijkertijd verheugde ze zich er al op om de 500X over haar aanwezigheid op de Interclassics 2018 te berichten ....

..... wordt vervolgd .....

..... De emmers, lappen, sponzen en borstels passeerden onze Rooie, terwijl haar vriend de 500X met open mond stond te kijken ... praten ging zo heel wat moeilijker, dus meer als "... Uhhummm ... uhhhu ..." kwam er niet uit. Maar dat weerhield onze Rooie er niet van, ook aan hem, uitgebreid verslag te doen over haar belevenissen op de Interclassics ... En terwijl de 500X letterlijk met zijn mond open stond en verbaasd maar tegelijkertijd ook gefacineerd luisterde, was hun baasje hem van top tot teen aan het wassen. Onze Rooie kon wel zien dat dat na zo'n lange periode van regen, sneeuw en rommel op de weg, hard nodig was. Zijn velgen waren smerig, zijn fiatkont modderig, om maar te zwijgen over zijn motorkap ... bahhh ...



Het was hedenochtend eindelijk weer eens droog, dus een mooie gelegenheid, eraan te werken. Onze Rooie maakte graag een praatje en toen hij dan eindelijk klaar en de met gesloten klep stond na te genieten, kon hij haar eindelijk, zonder zeepsop in de grille en de koplampen, antwoorden. "Fantastisch Rooie, wat een belevenissen! ... Zo iets heb ik nog nooit meegemaakt. Zelfs die paar dagen in de showroom bij de Fiatdealer waren niets, vergeleken met wat jij me daar vertelt ..." Onze Rooie, trots ... vertelde hem nog de allerlaatste details en ook dat ze afgelopen weekend, het was zondagmiddag lekker weer geweest, een heuvellandritje met zijn baasje en diens vrouw gemaakt had. Leuke kleine en soms holle donkere weggetjes, waar maar een auto per keer, kon rijden, en dat de andere auto's haar steeds hoffelijk door gelaten hadden, en dat ze haar lampen aan gehad had, zodat de andere haar beter zagen aankomen, dat ze bij Vaals een tussenstop hadden gemaakt en dat het er weer barstte van de Duitse auto's, maar ze ditmaal nauwelijks een praatje had kunnen maken. Ze stond mooi ruim aan de zijkant geparkeerd. Alleen hadden verschillende passerende mensen, haar Interclassics sticker gezien en daarover gesproken, nou die sticker voelde als een onderscheiding! En dat begreep de 500X meteen volledig. Als Italiaan hield hij enorm van medailles en onderscheidingen, vandaar ...

"Laat me eens kijken, Rooie!" en trots draaide ze haar rechter zijkant, zover als ze kon naar hem toe. "Mooi, mooi! ... en wat gaat er nu nog gebeuren ... wat staat er verder nog op je programma? ... " Onze Rooie, dacht eventjes diep na, liet de spanningsregelaar eventjes, iets boven de 6 volt, gonzen en somde haar lijstje op: " ... Nou er ligt nog een nieuwere benzinemeter voor me klaar, die komt helemaal uit Zweden, daar helpt het baasje van Duu ons mee, om die in te bouwen, de afstelling moet nog iets beter kunnen, want starten duurt soms, na stilstand wat erg lang en natuurlijk die volledige Fluid Film behandeling helemaal in Barneveld, waarvoor ook nog een afspraak gemaakt moet worden. Daarna gaan die binnenschermen er nog in, die liggen al klaar, en eventueel komt dan die lichte olielekkage bij het linker achterwiel aan de beurt, en nog wat kleinigheden en onderhoud ... zo is er altijd wel iets te doen ..."



En dat kon de 500X begrijpen. Ook hij moest een keer per jaar naar de garage voor zijn beurt en hoefde pas in zijn vierde levensjaar voor de APK, en zijn 1,4 ltr 16 kleps Turbomotor had eigenlijk niet zoveel extra werk nodig ... Hé, heb jij ook een 1,4 liter motor ... ik ook, om precies te zijn 1414 cc ... hoeveel PK heb je dan? ... "... nou ik schat zo'n 140 PK met de Turbo ..." antwoordde de 500X en onze Rooie sloeg bijna stijl achterover op haar Katterug ... "ZOVEEL !!? ... waar haal je zie vandaan, niet te geloven ...." en zo werd het gesprek uitgebreid naar alle mogelijkheden en extra's die de 500X standaard ingebouwd had en een lange blik in haar achteruitkijkspiegel had onze Rooie allang ervan overtuigd dat dat niet anders dan waar moest zijn, toen zijn motorklep zo ver openstond. Daar zat van alles en nog wat ingebouwd, dat was een uiterst moderne machine ... niet te geloven!

De ochtend liep ten einde en ... je gelooft het niet, het begon alweer te regenen ... onze Rooie blij met haar droge en warme garage, terwijl de 500X manmoedig buiten in de regen stond. Het bleef een hoffelijke Italiaan, want hij riep nog eventjes: "Tot een volgende keer, hè ... dai Capelli Rossi ...!!" wat hij grappig bedoelde, want het betekende eigenlijk "Roodharige" ... maar dat begreep onze Rooie natuurlijk niet, maar ze vond het prachtig klinken en tevreden overdacht ze die namiddag haar belevenissen van de laatste tijd want dat waren er vele, geloof dat maar ...

..... wordt vervolgd .....