Nieuwkomer met PV444

Een korte impressie van de mooie Limburgtour:

www.facebook.com/100013062064167/videos/413683319077067/

... Zaterdagmorgen, geweldig mooi weertje en ze gingen voor het eerst naar de Sleuteldag in Heerlen, ze was er helemaal nerveus van, want je weet maar nooit als ze je op de brug zetten!
Maar ook dat viel reuze mee, want de dag begon geweldig. Een draai aan de knop en de opnieuw ingestelde choke, deed nu weer goed zijn werk, haar B4B startte meteen ... METEEN! Dat was alweer enige tijd geleden, dat ze dat ervaren had. Toen ze vorig jaar bij Kevin vertrok was het nog prima geweest, maar toen heel langzaam slechter gegaan, dus had zich iets versteld. En waar ze achter gekomen waren, haar bobine was niet de juiste, alhoewel hij wel als 6 Volts verkocht was, bleek het een 12 Volts uitvoering te zijn geweest. En dat ze daar toch nog op gelopen had, pleitte meer voor de enorme deugdelijkheid van Volvo, dan voor de bobine, want zoals Twan het zo treffend zei: "Ik zie wel maar een zwak vonkje!" ...



Nou dat gaf onze Rooie een geweldig goed gevoel en al vroeg reden ze de parkeerplaats bij de grote Volvo dealer in Heerlen op en werd ze naast ... DUU ... gezet ... HÉ DUU !! Dat was nu leuk, oude vrienden te treffen, en ook Duu was blij verrast. Hij had wel al het een en ander van Stag vernomen maar zo in detail nog niet, dus die twee waren het eerste halfuurtje aan het bijpraten, terwijl hun baasjes dat ook deden en on passant de laatste hand aan de choke kabel bevestiging gelegd werd, want dat hadden ze daags ervoor provisorisch moeten doen. Maar het had gewerkt en dat was het belangrijkste.
Langzaam werd het drukker, wat heet het werd echt druk! Zo bij de seizoenstart waren er natuurlijk meerdere Volvo's die eens graag gecontroleerd of misschien zelfs gerepareerd wilden worden.



Een Combi reed de brug op, een witte Amazon was aan de beurt en ook de 140-serie was vertegenwoordigd. En overal werd druk gewerkt, gepraat en uiteraard gesleuteld. Onze Rooie werd ondertussen opnieuw getaxeerd en die meneer kende ze nog van de eerste keer. Hé dat was leuk want nu kon ze hem meteen alles laten zien wat er aan accessoires nieuw en aan verbeteringen bij gekomen was. Trots liet ze haar motorkap en portieren openen en was blij dat er goedkeurend over gesproken werd. Na wat afsluitende foto's en het invullen van de formulieren was de keuring klaar en ze kreeg zelfs nog een tegoedbon van die meneer! En meteen was ze al aan het bedenken wat ze daar in de Volvo Klassieker Onderdelenshop voor moois van kon kopen ...



Maar nu was zij aan de beurt en omdat ze op de eerste brug links moest, werd er een paar keer gemanouvreerd, die bocht was scherp en je moest haaks oprijden, dat wist ze nog van vroeger, anders kwam je in de problemen. Op de brug werd ze mooi omhoog getild en kon zo goed kijken naar al die andere auto's. Al haar smeernippels kwamen aan de beurt, een oude brak jammergenoeg af, maar och die zouden ze dan de volgende keer wel vervangen, de cardan-differentieël werd iets bijgevuld en dat met zo'n handige oliespuit, diverse bouten werden nagetrokken en de bevestiging op de hoofdremcylinder werd nog een tikkie nagetrokken, daar waren nog een paar druppeltjes remolie zichtbaar. Maar een echt verlies was in het reservoir niet waarneembaar. En toen het middagpauze was en zij en alle andere Volvo's in de garage moesten wachten, kletste ze nog gezellig wat met de anderen en vond het zelfs jammer toen hun baasjes na een klein uurtje terugkwamen. Want toen moest ze de brug af en reden ze, nadat er afscheid genomen was, weer huiswaarts.









Ook daar werd ze niet meteen binnen geparkeerd maar werd uitgebreid afgespoeld, gepoetst en bevrijd van de lichte zoutresten van afgelopen Limburgtour. Hé lekker zo'n frisse douche en terwijl ze mocht opdrogen, werd ook haar kampeervriendauto buiten gezet en omdat alles toch al klaar lag werd ook hij gepoetst, en geloof maar dat dat nodig was, onze Rooie zag het meteen, mijn God, wat was die Hymer vuil, wat wil je ook, die ritten door de sneeuw en met al die rommel op de weg. En het feit dat hij veel verder dan onze Rooie gereden had, deze afgelopen maanden.



Toen ze allebei helemaal schoon waren en gezamenlijk stonden op te drogen, konden ze zowaar genieten van het warme zonnetje en vertelde haar vriend: "... Nou ik voel dat de zon al goed krachtig begint te schijnen, want mijn zonnepanelen werken al goed!"... en dat met die zonnepanelen, en hoe handig die voor hem waren, dat moest hij haar natuurlijk weer uitleggen, die hadden ze in 1952 nog niet, maar onze Rooie begreep het wel en dacht ... misschien hebben ze die ook wel voor mij in de Onderdelenshop ... ik heb nu die bon ... wie weet ... Uiteindelijk werden ze op hun plaatsen gezet, en zo eindigde een heel mooie dag ...

..... wordt vervolgd .....

.... en dat voor een digitaal volledige leek. Onze Rooie had scheuten in haar halogeenlampen gekregen van het geconcentreerd, letter voor letter, dicteren van haar korte berichtje, ondanks het feit dat haar kampeerautovriend, haar hielp. Hij had een internetverbinding via zijn On-Board-MiFi gemaakt, de juiste pagina opgezocht, en samen hadden ze dit forumbericht in elkaar weten te knutselen, haar baasje kon haar dit keer niet helpen, die was op vakantie in Amerika ... in Amerika dacht ze, daar wilde ze ook nog wel eens naartoe, whow ....

“Ik, de Rooie ging nog net niet over de rooie ... zo enthousiast was ik. Ik heb een geweldige tekening, die van en voor mij gemaakt is, via een Poolse kunstenaar, Konrad Urbanski, ontvangen. Precies zoals ik ben en er uit zie .... en nog beter. En ik wilde die meteen aan jullie laten zien.”

Zo die letters waren gedicteerd, en nu de foto van de tekening nog .... en na wat prutsen lukte het de foto voor de achteruitrij camera van haar vriend te houden, die hem dan weer door kon zenden ... hahaha .... gelukt, en trots liet haar kampeerautovriend, de website zien waarop het bericht en de foto verscheen ....



..... wordt vervolgd .....

... Het was alweer een tijdje geleden. Haar baasje was op vakantie geweest en dan kon je als geduldige PV alleen maar afwachten totdat ze terugkwamen ...

Maar nu was het zover, terug waren ze alweer een paar weken, maar ja na zo'n vakantie was er meestal van alles te doen, dus wat doe je dan, juist afwachten, maar zo saai als eerst, was het nu niet meer. En gisteren mocht onze Rooie dan weer eens uitgebreid en lekker rustig rondrijden, eerst 's middags naar Meersen, dat was een bekende rit, alhoewel ook nu weer een routevariant door haar baasje bedacht werd, die haar langs onbekende maar leuke wegen voerde. En toen ze, net voor het avondeten, weer in de garage stond kon ze nog niet bevroeden dat er nog wat leuks op het programma stond!

De 500X fluisterde haar in: "Een Cruise-In ... "... wat ? ..."Cruise-In ... daar ga je zo dadelijk ook nog naartoe" Hij had namelijk al daags tevoren wat inside informatie te horen gekregen! Ze had er nog nooit van gehoord maar het klonk ergens heel aangenaam, misschien iets met schepen of zoiets, meer kon ze zich er niet bij voorstellen. Maar het kwam anders, niks te schepen of boten! En inderdaad, rond kwart voor zeven reden ze naar Hoensbroek, waar sedert enige tijd, in de zomermaanden die Cruise-In gehouden werd, en waar iedereen met een auto, motor, of zelfs bromfiets van 25 jaar en ouder aan mocht deelnemen. Hé dat is leuk, daar had onze Rooie wel klapraampjes naar ... weer eens lekker onder de auto's te zijn. Daar was beslist wat te vertellen en verhalen om aan te horen. Geweldig!

In Hoensbroek aangekomen, bleken er al de nodige andere oudere auto's te staan en kon onze Rooie mooi naast een Amerikaan gaan staan. En even later werden er ook een paar oudere Japanners, want ook die werden langzaam oldtimers, al knikkend, links van haar geparkeerd. Het bleven Japanners ... En er was zowaar redelijk wat publiek die op deze meeting afgekomen was. Gelijk ging ze al in gesprek met die Amerikaan, dat was redelijk makkelijk, want zoals jullie weten haar Engels werd steeds beter. Maar neem nu die Jappen, dat was andere koek, nee Japans sprak hier niemand, behalve die Jappen zelf, dus gelukkig dat ze met z'n tweeën stonden, die oude Mazda en die jongere Mitsubishi, die ratelden aan een stuk door en als je goed keek zag je ze zelfs af en toe knikveren. Nee je vervelen deed je je hier beslist niet en er was een terrasje vlakbij waar de eigenaars om toerbeurt koffie gingen drinken en er werd natuurlijk over van alles gepraat, als het woord auto er maar in voorkwam ...

Na een tweetal uurtjes was de meeting afgelopen en werd huiswaarts gekeerd. Dit was een leuke dag en onze Rooie verheugde ze zich op de volgende die komen zou ... en ja ... geduld is een schone deugd, ook voor oude Volvo's.

..... wordt vervolgd .....

..... Klapstoeltjes ... krukje ... thermoskan ... boterhammen ... van alles en nog wat werd er ingeladen. Onze Rooie stond erbij en keek er naar ...
We gaan kamperen, dacht ze. Ehhhh, nee er ging geen tent mee ... en opeens wist ze het! We gaan picknicken!! Dat vond ze meteen een geweldig idee, want dat had ze heel lang geleden ook al eens gedaan. Waar en met wie precies wist ze niet meer, daarvoor was het te lang geleden, maar het rijden over fris groen gras en de geur van de paarden in de nabij gelegen wei, ze kon het zich opeens heel goed herinneren. Van opwinding liet ze zowaar een druppeltje olie, lekken. Snel kneep ze haar pakkingen bijeen, want dat olie gedruppel was de laatste tijd geweldig verminderd, bijna helemaal zoals het hoorde, dus vrijwel niets! Maar nu mocht het, bij wijze van uitzondering, als ze zo enthousiast werd.

Ze starte meteen en liep ook mooi regelmatig, dus werd er op pad gegaan. En dat op pad bleek toch een lange rit, waarbij ook een heel flink stuk over de autoweg met 90 km per uur gereden werd. Ze reden naar het noorden, die weg kende ze ondertussen goed, over de E314 reden ze bij het knooppunt Kerensheide naar de E25 en alras zag ze de borden Susteren, Echt, Roosteren en via de A2 Maasbracht, Weert en later reden ze rond Eindhoven. Mooi regelmatig bromde haar B4B en alhoewel nog steeds iets te luidruchtig, was de rit lekker ontspannend. En warmer werd het ook, geen regen zoals voorspeld, want die dreef zuidelijker over België weg ...

Onze Rooie reed dapper door en bemerkte op de rondweg van Eindhoven, dat er wel verdomd veel Volvo's reden. Zouden ze hier in de buurt alleen maar Volvo garages hebben of hoe zat dat. Ze fronste haar grille en bedacht hoe dit kon. Maar opeens werd het raadsel opgelost. Ze begreep op slag wat er aan de hand was en ging gebeuren! Bij Best draaiden ze onder de autoweg door en reden een stukkie terug totdat ze AquaBest zagen en een affiche met "Volvodrive Treffen"!!! Nu begreep ze het en van opwinding werd het haar helemaal warm om de radiator.



Met 2, 3 soms 4 stuks tegelijkertijd reden Volvo's van verschillende leeftijden rustig achter elkaar naar de ingang waar ze, afhankelijk van hun leeftijd, naar een parkeerplaats op het gras verwezen werden. Onze Rooie kwam koplampen en klapraampjes te kort, als haar baasje het stuur niet stevig vast had gehouden, zou ze van al die afleiding, pardoes tegen iets aan gereden zijn ... Whow ... zoveel! Ongelofelijk.





En eenmaal op de plaats, waar ze van de lange en toch wel vermoeiende rit kon uitpuffen, werden die stoeltjes, het tafeltje en zelfs een klein parasolletje uitgestald. Het was flink zonnig en al aardig warm aan het worden, dus dat werd genieten, en ondanks het vroege uur stonden er al heel veel auto's. Eerst werd er koffie gedronken en onderwijl hoorde ze hoe er links en rechts een praatje gemaakt werd. Gezellig. En voor haar ook want die Amazon naast haar was al net zo blij weer eens voor een flinke rit van stal gehaald te zijn. En de 240 rechts van haar vertelde dat hij nu te koop stond en pas 200.000 km gelopen had ... nee aan gespreksstof was hier geen tekort.





De dag verliep leuk en toen het nog warmer werd verplaatste haar baasje haar naar een schaduwplekje, want zelf begon hij het ook wat warm te krijgen. Onderwijl liet onze Rooie gewillig haar motorkap openen en sluiten, werden interieur en kofferbak bekeken en hoorde ze keer op keer haar levensverhaal vertellen, waarop ze stilletjes best wel trots op was. Onder al deze auto's hoorde ze bij de oudsten, dat had ze al vlug geschoten.
's Middags kwam ook Peter, een bestuurslid, van de Volvo Klassieker Vereniging, regio Zuid, buurten, en zo verliep de dag super gezellig.





Er waren uiteraard wat stands van handelaren en er werden spullen verkocht, er was een speciaal gedeelte voor auto's die te koop stonden en ook de inwendige mens werd verzorgd door een paar foodtrucks. De geur van bitterballen, croquetten en frites was soms eventjes te ruiken, afhankelijk van de wind, die wel in kracht toenam. Ook een Amazon bezitter uit Engeland, die schuin achter hun stonden, was met zijn vrouw aanwezig, en terwijl de baasjes met elkaar kletsen, kon ook onze Rooie in haar bijna perfecte steenkolen Engels een praatje maken. ".. hou doo joe doe ..." en die Engelse Ama vond dat natuurlijk prachtig want die Duitse 141 naast hem had de hele ochtend geen stom woord gesproken. En na een half uurtje wist onze Rooie dat die Engelse Ama helemaal uit Schotland kwam en waar ze hierna nog heen zouden gaan. Geweldig.



Tegen het einde, in de namiddag, werd er opgeruimd en reden ze via Eindhoven terug, er werd nog "goedkoop" getankt, want op de snelweg had onze Rooie al prijzen gezien, die abnormaal hoog waren. En tegen de avond reed ze elegant de garage binnen, werd alles uit- en opgeruimd en kon ze van haar welverdiende rust genieten. Die "Picknick" was meer dan dat geweest, het was geweldig geweest. Nu wist ze wat zo'n Volvodrive Treffen in hield. En dat nam niemand haar meer af ....

Kort Youtube filmpje ......


..... wordt vervolgd .....

Leuk om mijn witte combi onverwacht op het forum voorbij te zien komen, van de rode heb ik ook wat foto’s genomen, helaas was je niet bij de auto dus hebben we elkaar gemist. De rode is werkelijk een schitterende auto!

Leuk Marcel, en je combi is mooi, dus die ging op de foto
We hebben weliswaar veel bij de auto gezeten en op vele vragen antwoord gegeven, maar ja zelf ook een wandeling gemaakt, volgende keer ....
Gr. Daniel

..... donkere wolken, bliksem en kletterende regen, dat zag en hoorde onze rooie al dagen. Bah ... dit weer, daar was niets aan. De dagen sedert die leuke Volvodrive bijeenkomst trokken zich lang want ze had de smaak te pakken gekregen. Ze wilde eruit!
Gisterenavond, haar baasje had buienradar bestudeerd en het leek langs te trekken, was het zover! Nu waren oude Volvo's niet van suiker dus een buitje kon geen kwaad, maar als je naar een Cruise-In reed wilde je wel graag netjes aankomen, dus dat waardeerde onze Rooie, ook wel weer ...



Na het avondeten werd toch nog een ritje gemaakt, en voor een tweede maal de Cruise-In in Hoensbroek bezocht. Een paar oude bekenden die er de vorige keer stonden, begroeten haar enthousiast, maar ook de gele Mustang en de zilveren Morgan die nu naast haar stonden, hielden wel van een praatje en jullie raden het al, Engels was wederom de voertaal ...



Terwijl haar baasje wat rondliep en tussendoor ook nog wat uitleg gaf, kreeg onze Rooie, interessante verhalen te horen van die Morgan. Hij was lid van de Morgan Sports Car Club Holland, en hoe hij het zei klonk toch wel iets snobistisch ... maar eigenlijk verwachtte ze niet anders. En dit jaar zou er door de Morgan Motor Company, een Plus 8 50th Anniversary Special Edition Model uitgebracht worden. Er zouden er maar 50 van gemaakt worden, waarmee het totaal van de geproduceerde Plus 8 Morgans op zo'n 5000 stuks, sedert 1968 kwam te staan ...

Die "De Plus 8 50e Anniversary" zou op basis van Morgan’s productie Plus 8 zijn en over een BMW V8 motor beschikken, in een gelijmd en gelast aluminium chassis. Onze Rooie kon zich daar geen voorstelling van maken, lijmen, lassen, aluminium .... toe maar duur! En het zou een van de meest iconische en gerespecteerde modellen van Morgan’s 109-jarige geschiedenis, zijn ... Tsja, van adel, dat kan niet anders dacht onze Rooie, vol ontzag, terwijl de Morgan verder vertelde. Met een scheve koplamp zag onze Rooie dat bij de Mustang de bumper volledig opengevallen was ... die was ook overdonderd.

Ze zouden naast superlicht ook supersnel worden, 4,4 sec tot de 100 km/uur, 250 km topsnelheid en een keuze voor links of rechts gestuurd, automaat of handschakeling en ga zo maar door. Nou hoefde die 4,4 sec niet meteen voor onze Rooie, ze moest er niet aan denken, zo snel, dat konden haar 15 Inch wielen, beslist niet verdragen ... Maar de Morgan vertelde verder zodat ze uit haar gemijmer opschrok ...

"Dit feestelijke model is verkrijgbaar in twee specificatie uitvoeringen,’speedster spec’ of een British racing green editie met blauwe soft-top.
Elke Plus 8 zal worden geleverd met een Christopher Ward C1 Morgan Plus 8 Chronometer Anniversary horloge met een gedeelte van de originele “MMC 11′ Plus 8 in de achter kant gegraveerd.En ... de limited-edition Plus 8 50e Anniversery kost vanaf £107.500,00 exclusief belastingen."
Nu stonden, links en rechts de andere oldtimers, helemaal met de grille vol bouten ... dit was boven hun nivo. Maar goed ieder wat wils.

Er stonden natuurlijk meer auto's dan die morgan, die al een half uur het hoogste woord had. Ook een Amazon die helemaal op "Oud en verroest"was geprepareerd, grote Amerikanen, maar ook een MG en zelfs een zeldzame jaren 60 bromfiets ...





Na een tweetal uurtjes was de bijeenkomst voorbij en reden ze een voor een weer naar huis, zo ook onze Rooie, die weer genoeg verhalen had gehoord om er eventjes tegen te kunnen. Met de ondergaande zon in de katterug, reden ze rustig huiswaarts ....









..... wordt vervolgd .....

... Nou helemaal vergeten waren ze onze Rooie echt niet, nee dat wist ze ook wel, ook al kreeg ze wat weiniger aandacht dan voorheen. En als je reëel was, ze hadden zelfs na die Volvodrive in Best en die Cruise-Ins in Hoensbroek, best nog wat leuke ritjes gemaakt en zoals ze hoorde stond op 18 augustus de Bockenreyderrit 2018 op het programma, dan gingen ze naar Museum Hoeve Strobol, in St. Oedenrode ... Leuk! En niet te vergeten de Geleense Oldtimer Parade op 5 augustus a.s.

Nee ze had niet stilgestaan, maar haar baasje had wat weinig tijd en zin gehad om veel te schrijven, ze had begrepen dat hij de laatste halfjaar nogal wat keren naar het ziekenhuis had moeten gaan, voor controles en onderzoeken, en dat hij zich vaak niet zo lekker voelde ... Tsja dat verklaarde veel, en alhoewel ze hoopte dat hij weer snel beter werd, hoorde ze ook dat dat er niet meteen in zat ... maar dan hoopte ze wel dat het wat afgeremd kon worden.

Maar de zomerse dagen deden onze Rooie goed, ze was nu al heel redelijk bekend met de Zuid-Limburgse wegen en wist al precies waar ze eventjes gas moest geven om de heuvels te beklimmen. En tussendoor op de parkeerplaatsen was het ook wat gezelliger zo in het zonnetje. Neem nu afgelopen zondagmiddag, oké het was erg warm, maar met flink geopende raampjes was het toch goed toeren, de voeten en benen van de rijder en bijrijder werden na verloop van tijd wel wat warm maar dan werd er gewoon een pauze ingelast. En terwijl ze stond uit te puffen, was ze wel op een van de mooiste plekjes geparkeerd, daar kon geen drukke binnenstad tegenop.





En wat ze eigenlijk ook heel speciaal vond, dat zag je bij die moderne auto's nooit, bij haar legde haar baasje altijd zijn autohandschoenen bovenop het stuurwiel.

Nou moeten jullie niet lachen maar dat was serieus iets bijzonders, vroeger niet, maar nu wel. Hij had ze namelijk van zijn moeder cadeau gekregen, toen hij zijn rijbewijs haalde in 1970. En toen al werd er een beetje lacherig over gedaan, want wie gebruikte nog autohandschoenen? Maar ze bleken toch wel handig want in de zomer kreeg je geen brandblaren van dat hete zwarte dunne stuurtje en in de winter waren die dingen ook nog eens best aangenaam. En omdat haar oom er ook altijd droeg, hij had voor de oorlog een mooie engelse sportwagen, waar zij en haar nichtjes vaak in mochten meerijden, langs de Scheveningse boulevard, vond zijn moeder, nieuw rijbewijs=nieuwe autohandschoenen!



Nu waren die dingen natuurlijk ooit ergens in een lade terechtgekomen, maar weggegooid werden ze niet. En nu opeens waren ze weer van waarde, en om eerlijk te zijn, het reed best aangenaam, je had goede grip, ze ventileerden en waren schijnbaar van een onverwoestbare kwaliteit geweest want ze zagen er nog steeds geweldig uit! En alhoewel onze Rooie het niet hardop zei, ze voelde zich best voornaam daardoor. En dat mocht best als je al 66 jaar oud was ...

..... wordt vervolgd .....

... en dat op zondag! ... onze Rooie werd al vroeg gewekt, haar motorkap geopend, alle vloeistoffen gecontroleerd, accu was prima, benzine naar de carbs gepompt want ze stond alweer een weekje of twee stil. Het was ook zo warm geweest, ze hoorde iedereen puffen, zelfs die arme hond liep te sloffen. Stoeltjes, koeltas en wat losse spulletjes werden in geladen en de rit naar Geleen kon beginnen, want dat was het doel hedenochtend, daarom reden ze al rond 9 uur weg. Een druk op de startknop en ze startte meteen. Er werd nog vol getankt en daarna gingen ze op pad. Nu zo vroeg was het nog lekker en onze Rooie liet zich de frisse wind lekker door de radiator waaien.



Ze reden stukken binnendoor en nog een stukkie via de autoweg en daar was de afslag, Geleen, Beek al. Even een stukje via de Rijksweg en linksaf naar de Markt. Want daar was waar de jaarlijkse "Geleense Oldtimer Parade" gehouden werd. Vorig jaar had ze er niet bij kunnen zijn, maar nu wel en omdat haar baasje al een toegangsbewijs had, mochten ze meteen doorrijden. Met een schele koplamp had ze het gezien, ze waren nummer 50!
Aangekomen en er werd koffie gedronken, zelfs broodjes kregen ze van de organisatie, plus een flinke Goodie-Bag ... zeg maar goede tas, waarin allerlei hebbedingetjes zaten.



Er stonden twee tourritten gepland, maar ze zouden alleen aan de ochtendrit van zo'n 60-70 km deelnemen. Daar was onze Rooie het volledig mee eens, anders konden ze 's middags niet gezellig op de markt blijven staan, trouwens het grote publiek werd dan ook verwacht en daar was ze maar al te graag bij. Dus rond half elf werd er met een paar auto's tegelijkertijd vertrokken, en via Geleen, uiteraard binnendoor, gemoedelijk een mooie route gereden, door dorpjes, langs landweggetjes (over de nodige verkeersdrempels, voegde ze maar in gedachten toe!) door wat echte authentieke holle wegen, die zo smal waren dat er een enkele keer achteruit gereden moest worden, om het tegemoetkomende verkeer door te laten, zo smal, en zelfs, ondanks de droogte van de laatste weken, over een modderig weggetje .... een boer was als een dolle aan het beregenen op zijn aangrenzende grond en het water en de modder stroomden het weggetjes op.

Met opgetrokken spatlapjes, de bumpers omhoog reden ze allemaal voorzichtig erdoor, eigenlijk met tegenzin want bijna alle oldtimers waren mooi gepoetst voor de gelegenheid, zeg maar op zijn zondags opgedoft, en dan dit! Stond je effetjes tot halverwege je banden in de modder! Daar hadden ze het later op de parkeerplaatsen waar pauze gehouden werd, nog steeds over. Dat was toch geen stijl vond die deftige Jaguar en die Vauxhall had de pech gehad een jonge ruige gast in een Golfje 5, voor zich te rijden gehad ... die had lekker wat extra gas gegeven, nou zijn voorfront zag er niet uit, een en al modderspatten. Eigenlijk moesten de andere oldtimers meer lachen om zijn beteuterde en besmeurde grille dan om iets anders, en uiteindelijk toeterlachten ze allemaal maar erom, terwijl heel wat eigenaren, met doekjes en poetsspullen rondliepen.





Terug in Geleen, het was toch al na enen, werd er eens rustig geluncht, met de stoeltjes in de schaduw, wat gedronken en onderwijl wat gepraat met deze en gene die op de auto's waren afgekomen, uiteraard om ze eens uitgebreid te bekijken. Zo vloog de middag om, en terwijl onze Rooie heel leuke gesprekken met de buren had, begon ze het wel wat erg warm op haar Katterug te krijgen, verliep verder alles heel gezellig.
Tegen vijven ging langzaam iedereen ervandoor, ook zij werd gestart en ze keerden rustig rijdend, huiswaarts, na een gezellige dag in Geleen. En trots was ze ook, want ze had die hele dag geen slag gemist, haar B4B'tje had lekker gelopen, door de warmte zelfs bij langere stilstand nauwelijks ingehouden door Vapor Lock, waar ze eerder iets meer last van had, dus het hoger leggen van de benzineleiding had ook geholpen.







Terug in de garage was ze toch wel blij uit die warme zon te zijn, pffff wat was het vandaag warm geweest, daar was ze echt niet meer zo aan gewend.
Moe maar voldaan, kon deze oude Katterug, terugkijken op een fijne dag ...

..... wordt vervolgd .....