Nieuwkomer met PV444

Geweldig, Niek, ik en onze Rooie stellen het zeer op prijs, bedankt voor je tussenverslag en ik hoop inderdaad dat we het weekend van de Volvobeurs in Rosmalen kunnen komen. Gr. Daniël


..... Wat maak ik toch allemaal mee, dacht onze Rooie. De afgelopen week, dit weekend, de laatste dagen, het duizelde haar toch wel een beetje .... haar motorkap was door die monteur-meneer verwijderd, dat voelde wel wat raar en ook bloot, haar B4B motor werd gedeeltelijk ontdaan van diverse onderdelen en de voorwielen waren nu aan de beurt.

En bezoek, ja bezoek speciaal voor haar, had ze ook nog gehad, deze week! Een meneer die een hele tijd, samen met de monteur-meneer in en om en onder haar gekeken had en vaker goedkeurende opmerkingen maakte. Dat deed haar deugd en jammergenoeg was haar motorkap even verwijderd, maar haar spatborden zwollen ook van trots. En ze hoorde vanalles vertellen over het hoe en wat er nog stond te doen en te gebeuren. Klonk heel goed. Na dat bezoek voelde ze zich die hele dag geweldig, haar baas had haar via die meneer nog de hartelijke groeten overgebracht en dat vond ze toch wel zo geweldig, extra voor haar ... het kon niet op ....

Toen er weer gewerkt werd en alle gereedschappen die ervoor nodig waren klaar lagen, was ze er klaar voor.
Glanzend lagen daar twee schijfremmen te glimmen in hun plastic verpakking, whow, schijfremmen, ze had er al veel over gehoord, maar om het nu eens in de echt aan levende carrosserie, te mogen ondervinden. Dat bezorgde haar een warm gevoel in de oliepan ...

Zorgvuldig werden alle oude trommelrem delen verwijderd en toen ook de schokbrekerbouten eruit moesten leek dat even niet te lukken, maar de met beleid gehanteerde hamer, van die monteur-meneer, deed het hem .... nou ja haar werd niet gevraagd hoe het aanvoelde, je kunt je voorstellen, dat als ze daar op je voorste ophangingen staan te rammen, je je echt wel effe schrap moet zetten ... gelukkig was ze kranig genoeg, klemde haar grille stevig op elkaar, kneep haar koplampen tot een spleetje en onderging het auto-moedig ...

Ziezo, gelukt en als troost, die oude bouten kon ze toch missen als kiespijn, ze kreeg er spiksplinter nieuwe voor terug. Remleidingen en aansluitingen lagen ook al te wachten en ze voelde hoe ze daar vooraan steeds steviger werd. Dat gaf hoop voor de toekomst, want hoewel ze toch nog een beetje weemoedig nadacht over de haar zo vertrouwde trommels en remschoenen, uiteindelijk had ze die 65 jaar gedragen, was ze anderzijds heel opgewonden om voor het eerst met schijven te mogen remmen .... zeker nu ze na zo lange tijd weer op de weg was en merkte hoeveel sneller alles was geworden ... die auto's van tegenwoordig, dat jonge grut, schoot maar van links naar rechts, gaf nog flink gas in plaats van te remmen voor oranje en dan moest de ander het maar weer oplossen door in de ankers te gaan. Ha!! Nu kreeg ze echte ankers ... remklauwen, wat klonk dat mooi, een leeuwenvoet uitlaatsierstuk had ze al, en weer glimlachte ze inwendig ....

Toch wel handig dat er veel van haar origineel kon blijven terwijl er ook vanalles verbeterd werd. Vol verwachting keek ze uit naar morgen, tsjonge wat een feest, zo lang en zo intensief was ze al lange tijd niet onderhanden genomen. Dit was meer een kuuroord dan een garage, een auto werd hier van top tot loopvlak behandeld .... en met die gedachte doezelde ze in, droomde mooie dromen waarin ze al wuivend met haar zoeklamp langs bewonderende mensen en andere auto's reed, over een prachtige weg in de avondzon ....

..... wordt vervolgd .....

..... vandaag werd er verder gewerkt aan de afwerking en montage van de schijfremmen, daar kwam toch meer bij kijken dan onze Rooie zo aanvangs, gedacht had. De schokbrekers moesten los, en natuurlijk zaten de bouten muurvast, werd opgelost maar net als bij de tandarts, moest ze haar zuigers stevig op mekaar drukken, en dat smerige slijptol geluid, ging een normale auto door merg en staal. .... hehe ... gelukkig, al klaar .... en gelukkig had ze echte oldtimer Koni's en op de manier waarop dat gezegd werd gaf haar vertrouwen, dat moesten goeie zijn.

Verder moesten nog de rembekrachtiger en de remkrachtverdeler, samen met nieuwe remslangen, ingebouwd worden. Maar het vorderde gestaag en ook al hing ze daar zo hulpeloos in de lucht met een steun onder haar middel, ze genoot ervan. Ook kreeg ze met een half klapraampje mee dat er een vierbak voor haar klaarstond ... Whow .... vier versnellingen, dat was nogeens wat. Daar werd ze even stil van, dat was pas een echte upgrade en ze vroeg zich af of ze dat wel meteen zou kunnen, zoveel versnellingen voor haar B4B .... en haar aandrijfas moest ook iets ingekort worden, hopelijk moest ze daarna niet in het gips, want ze had geen idee hoelang en of ze daar ueberhaupt voor in revalidatie moest.

Het duizelde haar, ze hield het niet meer bij. En ook nog een schakelaar voor die nieuwe achteruitrijlamp, moest er komen ... gelukkig dat die monteur-meneer het allemaal wel wist, en ze zuchtte nog maar eens wat valse lucht via de ontbrekende luchtfilters in ... en gelukkig dat er onderdelen van haar Amazon-broertjes en zusjes waren die prima geschikt voor haar te gebruiken zijn, dat had ze ook al begrepen. Mooi zo, dan bleven dat tenminste echte Volvo onderdelen, daar was ze erg op gesteld .... wie niet .... je eigen spulletjes, die je al zoveel jaren met je meedroeg, die gaf je niet graag af, of je kreeg er iets moois voor terug ...

..... wordt vervolgd .....


Oude situatie: Trommelremmen



Nieuw situatie: Schijfremmem

Mooie update !. Is een echt mooie 444, zie dat spatborden aan de binnenzijde nog geen bescherming hebben... vergeet het niet

Klopt Ed,

Merci voor je tip.

Staat op de lijst, wilde dit na al deze werkzaamheden, bij Kevin de Leuw, laten doen.
Effectief heeft de auto nog geen 1000 km gereden nadat alles, na het spuiten e.d. In elkaar werd gezet.
Bij de vorige eigenaar 640 km in de zomer van 2008, daarna op blokken in droge garage gestaan.
Ik hoop op de Volvo klassiekerbeurs goede tips en/of adressen van bedrijven te krijgen.
In oktober komt de nieuwe hemel erin en dan de conservering/anti-roest behandeling.

Gr. Daniël

Dag Daniel,

Volg al een tijdje je belevenissen met 'die mooie rooie'. Hij ziet er schitterend uit en verdient een goede conservering.
Ik kan je Fluid Film van harte aanbevelen. Dat is niet agressief voor de lak, blijft vloeien, kleeft aan de carrosserie en kruipt echt overal tussen. Mijn auto is een aantal jaar geleden behandeld en nog steeds is de beschermlaag 100% intact.
veel succes en ik kijk uit naar de beurs om jullie te ontmoeten!

Groeten,
Adriaan

Daniel, zoals eerder verwoord, heb ik genoten van je verhalen. Natuurlijk respecteer ik je besluit voor wat anderen"" een mooie update"" noemen uit te laten voeren.

Zelf heb ik o.a. een 444 uit 1956 en ik moet je zeggen, de 4 trommelremmen, de 3-versnellingsbak, de 6 volt installatie, met andere woorden alle nostalgie en ongemakken die daar omheen hangen, vind ik zelf zo leuk aan het erbij hebben van deze oldtimer.

Nogmaals, respect voor jouw beslissing, maar wilde ook een andere mening laten horen.

Veel plezier verder met je mooie auto!

gr. Cor.

Merci Adriaan en Cor, voor jullie tips en adviezen.

Over die Fluid Film zag ik een advertentie in het tijdschrift voorbij komen, weet er het fijne nog niet van. Maar zal me er zeker in verdiepen. Het is uiteindelijk het behoud van een met veel moeite gerestaureerde Volvo.

En tuurlijk, Cor, ik zie je opmerkingen heus niet als kritiek. Het is echter zo dat ik maar een klassieker heb en er ook wat meer in wil rijden. En omdat met name mijn vrouw dat ook weleens zal willen/moeten, als we hopelijk aan een weekend evenement kunnen/willen deelnemen, want dan moet ik voor kampeerweekenden met de camper, en zij met de Volvo rijden, moet het ook voor haar fijn en mogelijk zijn. Dat, naast de steeds veeleisender verkeersomstandigheden, met name goed kunnen remmen vind ik essentieel, dat heeft me tot die updates doen besluiten..... maar twee stuks mag onze Rooie op de achterwielen houden en die 6 volt blijft ook gewoon zo behouden, ik zet er zelfs geen moderne radio in .... die oude met de nog originele mono luidspreker in de hoedenplank blijft gewoon zitten .... ook al zoemt en suist hij alleen nog maar ... niet erg ....

Gr. Daniël

..... Wat was dat een raar, leeg gevoel, daar binnen voorin ...

Onze Rooie voelde zich als iemand vlak voor z'n transplantatie .... het motorblok incl de versnellingsbak was eruit getakeld .... bah wat een gapend gat leverde dat op ... onze Rooie had het even niet meer, en ook al hoorde ze die monteur-meneer bellen en vragen naar een ingekorte aandrijfas en hoe hij dat er allemaal weer in zou zetten .... de stuipen op d'r carrosserie bezorgde dat haar wel degelijk.

En toen hij met een vakkundige oog een paar plekjes op haar uitlaat en demper ontdekte .... daar net als de tandarts altijd deed, ook nog eens aan ging peuteren, klapperden haar achterspatlappen van schrik, hevig op en neer .... en ja hoor een vulling zou hier niet helpen, kon beter vernieuwd worden. Ze hoorde hoe hij dat meteen ging overleggen met haar baasje die op vakantie was .... en nadat hij antwoord had gekregen, werd er gelukkig meteen een complete set besteld in Moergestel .... die plaatsnaam had ze ook al vaker gehoord, want daar zat schijnbaar een grotere volvo onderdelen leverancier. Gelukkig had haar baasje het goed gevonden, want nu kreeg ze tenminste betere spullen .... hij zou toch niet, of wel ..... kwaad op haar zijn .... want dat betekende natuurlijk weer extra kosten .... ging hij misschien vanavond niet uit eten in dat franse restaurant .... meteen voelde ze zich weer wat schuldig ....

Maar daar was nu niks aan te doen. Andere onderdelen lagen al klaar en er werd weer ijverig verder gewerkt. Ze zag de P1800 ook al met een scheve koplamp kijken .... en even wilde ze haar motorkap dichtmaken, zo bloot als ze nu was, hij kon zo tot in haar differentieel kijken .... maar dat ging niet want die was gedemonteerd .... Aiiii .... wat een gedoe. De P1800 had het schijnbaar allemaal meegekregen en zei, geruststellend, maak je maar niet druk, kijk naar mij, ik zie er nog altijd veel erger uit, en toch komt het allemaal goed, dat voel ik in al mijn bouten en moeren, geloof me ....

Ietwat gerustgesteld en opgewekter door zijn woorden, zuchtte onze Rooie, nog maar eens diep, nou ja diep, dat ging ook al bijna niet meer, geen luchtfilters, carburateurs of wat dan ook .... je zou toch .... ze klemde haar grille nog maar eens stevig op mekaar, effe doorzetten, dacht ze en hoopte dat ze vlug weer, als herboren, de weg op mocht .....

..... wordt vervolgd .....

In elk geval zit de vaart er goed in !

Wat een lief klein versnellings bakje zeg. De automaat bak die in mijn Opel Admiral komt is toch wel andere koek. Daar ligt nu een 3 traps aut in maar als de 5,7 LS2 erin ligt kan ik ook een 6 traps aut eraan hangen. Moet alleen de tunnel vergroten denk ik.