Nieuwkomer met PV444

..... Ondanks alles laten we ons dat gezellige en leuke ritje, van gisteren, niet bederven ...

Youtube filmpje Ritje naar Sittard Volvo PV444





..... wordt vervolgd .....

..... Om maar meteen alle spanning weg te nemen, onze Rooie heeft de rit naar Middelbeers, gisteren gemaakt, zonder grote problemen.
Maar laten we het verhaal toch volledig vertellen ....

's Ochtends vroeg, onze Rooie had slecht geslapen, na die afgescheurde olieleiding en de reparatie daags ervoor, was ze nerveus, ze moest 120 km rijden en wist natuurlijk niet goed hoe het zou verlopen. Rond elf uur kwam haar baas en controleerde alles nog eens goed, alles oké ... ze zuchtte diep door beide verchroomde luchtfilters in en dacht: Gelukkig. Haar vertrouwen kwam terug en na een tweemaal starten liep ze en kon de grote rit beginnen. Eerst een stuk binnendoor, maar bij Heerlen werd toch, op deze rustige zondagmorgen de autoweg een stuk gepakt, en met 90 km per uur liep ze op een enkele PENG na redelijk op de rechterrijstrook. Wat had ze weer veel te zien en stiekem verdraaide ze haar zoekschijnwerper soms iets van links naar rechts. En wat een saaie kleuren hadden veel van die moderne auto's tegenwoordig, grijs, zilver, antraciet en wit ... Maar goed dat was zeker modern, en stilletjes was ze blij niet meer zo zwart te zijn als vroeger.

En dan al die rare nieuwe dingen op de weg, spitsstroken, open op een zondag! Een groen kruis gaf aan dat ze op de VLUCHTSTROOK mocht rijden!! Nou mocht zij dat vroeger sowieso al als er iets speciaals gebeurd was, maar zo in burger had ze het nog nooit gedaan. Trouwens vroeger kon je echte grote autosnelwegen, op de vingers van een hand tellen. Hier, aan al die rijstroken moest ze ook, echt nog wennen, gelukkig dat haar baas het gewend was en haar keurig achter een auto met caravan, hield, die mocht ook niet harder dan negentig kilometer per uur rijden. En dan al die grote richtingsborden, wel erg duidelijk dacht ze. En zelfs de praatpalen waren weer aan het verdwijnen had ze gehoord.

Bij Eindhoven zaten ze opeens in een langzaam rijdende file, daar kreeg ze het toch wel warm van, en met dat stapvoets rijden begonnen de gevoelige ontsteking en carburatie weer op te spelen, daardoor kreeg ze het nog warmer, alhoewel haar temperatuurmeter maar lichtjes opliep, de oliedruk bleef constant dus dat was goed. Nu de olie goed opgewarmd was stond de meter in het begin van het derde groene vakje ...
Gelukkig duurde het maar 10 minuutjes en werd richting Tilburg verder gereden met 90 km/u. De afslag Middelbeers was bij Oirschot en daar zag ze weer een bekende weg, zo was ze ook een paar weken geleden gereden naar die monteur-meneer, die bijna alleen maar aan oude Volvo's werkte. Ja die kende ze, daar had ze al 4 mooie nieuwe bougies en kabels van gekregen, en daar zou ze nu een paar weekjes blijven terwijl er van alles verbeterd, vernieuwd en nagekeken werd ...

Na een lekker stukkie van een 5 kilometer binnendoor gereden te hebben, kwamen ze op de Industrieweg aan en werd ze voor de grote poort geparkeerd. OEF ... ze was toch wel blij dat ze er was, want ze voelde de inspanning in al haar lagers en was stilletjes heel blij dat die olieleiding het zo goed gehouden had.
En terwijl ze lekker in het zonnetje stond te genieten, schoot haar baas nog een paar plaatjes ... kiekjes zeiden ze vroeger, vond ze veel leuker klinken. Effe een kiekje maken voor het album, tegenwoordig was dat voor op de computer en dan konden ze ze niet meer terugvinden ...

Na een 5 minuutjes werden ze in de werkplaats gelaten en waren haar baas en Kevin de monteur-meneer vanalles aan het bespreken in het kantoor, ze deden maar, het zou wel goed komen. Kon ze ondertussen met die arme P1800 wat praten, die nu naast haar stond, gedeeltelijk onder het plastic, want hij was een beetje .... naakt, zo zonder al die onderdelen, gemonteerd, je zag zijn blote onderlak en een beetje preuts was onze Rooie nog altijd, vergeet niet ze was geboren in de vijftiger jaren waar een te bloot spatbord al vaak voor ophef zorgde. Dat was: Openbare schennis van de goede zeden, zo stond dat te boek, en toen gold dat veel eerder dan nu ... moest ze ook nog aan wennen. Maar die jongere P1800 trok zich er niets van aan, die was ook blij weer eens met een andere auto een praatje te kunnen maken.
En terwijl hij haar vanalles over zijn restauratie begon te vertellen, vond ze hem toch wel aardig, ook al was hij veel jonger. Wat was hij mooi gevormd, de zijkanten en vooral, ze wilde het niet hardop zeggen, maar dat kontje ... een glimlach, om vergeten jonge herinneringen, trok over haar grille ...

Na een uurtje nam haar baas afscheid en werd door zijn vrouw met die Fiat, die nog vriendelijk naar haar toeterde en succes wenste, afgehaald. Hij toeterde nog snel: "Buon giorno bella rossa"... want hij was en bleef een zwierige Italiaan! Daar werd ze helemaal blij maar ook een beetje weemoedig van. Daar gingen ze, de poort werd gesloten en even moest ze toch een beetje antivries wegslikken dat haar in de radiator, dwars zat ...

..... wordt vervolgd .....

Youtube Video: Rit naar Middelbeers met de Volvo PV444

..... Drukke en rustige dagen voor onze Rooie, haar achterwielen waren gedemonteerd en de trommelremmen gereinigd, het zelfstel mechanisme hersteld en nieuwe bouten, haar SU-carburateurs waren gedemonteerd want die waren opgestuurd om gereviseerd te worden en er werden tussendoor nog allerlei kleine dingentjes gedaan.

Zo zonder carburateurs voelde ze zich wat kortademig, raar voelde dat aan, en haar luchtfilters lagen naast haar in een doos .... daar kwamen classic K&N's voor in de plaats, klonk in ieder geval goed ...
Het schijfremmemset werd ook al voorbereid en zo verstreek deze week, terwijl ze zich niet verveelde. Ze hoorde natuurlijk veel technische praat, en alhoewel ze zelf niet zo technisch was, leerde ze er toch wat van. En als het 's avonds rustig werd in de werkplaats, konden ze gemoedlijk wat keuvelen onder mekaar.

Er was nog een Amazon bij gekomen, die haar de laatste nieuwtjes vertelde en hij kende ook wat zweedse moppen ... ze moesten allebei zo lachen dat de ruitensproeiers er van ginngen tranen ... en als er toeschouwers geweest waren hadden ze het niet kunnen geloven, maar je kon hun motorblokken bijna zien schudden van de lol ... dat was lang geleden dacht onze Rooie, dit had ze alleen maar vroeger in de grote dienstgarage meegemaakt, in de vijftiger jaren. Allemaal jonge auto's onder elkaar, ook wel een beetje overmoedig en zich sterk voelend ... als ze onderling hun sterke verhalen vertelde, hoe ze met 70 km/uur over de trambaan met loeiende sirene gereden hadden, en die voddenboer met zijn paard en wagen zo aan het schrikken hadden gemaakt ... dat waren nogeens mooie tijden.

Ondertussen was er ook flink gewerkt asn die mooie P1800, jullie weten wel, die met dat mooie ... juist .... kontje. En het mooiste vond onze Rooie, hij was ook ROOD ... tuurlijk, haar lievelingskleur !! Hij was iets gedraaid, zodat er beter asn gewerkt kon worden, en dat vond ze helemaal niet erg, daardoor was zijn kontje nog meer naar haar toegedraaid ....
Zo goed bekeken, dacht ze, die Volvo ingenieurs konden er wel wat van, haar mooie bolle rug, de elegante vormen van die Amazon en niet in het minst die fraaie neus en dat heerlijke ... k.....je... van die P1800. Als ze nog veel jonger was wist ze het wel ....

Afwachtend maar ook nieuwsgierig wachtte ze wat de nieuwe dag zou brengen. De week was in ieder geval omgevlogen, en verveeld had ze zich geen seconde ....

..... wordt vervolgd .....

Erg leuk ! Ga vooral door !

Oh ja, ik denk dat ik binnenkort eens even bij haar ga kijken, want ik woon dicht bij Middelbeers.

Nou Niek, dat zou ik en onze Rooie erg op prijs stellen !!
Vertel haar maar, dat haar baas op dit moment in Le Treport (F) is en dat er zojuist een prachtige franse oldtimerclub met hun wagens voorbij reed !! Het weer is mooi en het zonnetje schijnt.
Doe haar maar de groeten en vertel ons effe hoe het met haar gaat ....
Merci beaucoup ... en de groetjes, Daniël

Ze staat niet in slecht gezeldschap

Klopt het dat de sierstrip op het linker achterscherm achterstevoren zit gemonteerd? Foei!

Beste Daniël,

Deze week ben ik op een middag naar Middelbeers gereden om een bezoekje te brengen aan garage KdL automotive om jouw - op het forum door haar baasje zo gezellig beschreven - Volvo 444 van 1952 te bewonderen.

De ontvangst was - zoals gewoonlijk - bijzonder vriendelijk door Kevin , de eigenaar van het genoemde bedrijf, die jouw rode 444 ter reparatie heeft in zijn werkplaats.

Kevin heeft de motorkap er af gehaald om makkelijk te kunnen sleutelen aan de motor. De carburateurs zijn al verwijderd en worden gereviseerd. Daardoor zal de machine een heel stuk mooier lopen .Ik begreep uit jouw verhalen, dat er tijdens het rijden af en toe wat gesputter onder de motorkap vandaan kwam. Dat zal dan tot het verleden behoren.
De motorruimte ziet er in ieder geval keurig verzorgd uit

Verder staat de auto prachtig strak in de lak. Ook het chroomwerk is nagenoeg perfect. De onderzijde ,zo zag ik ,is eveneens in zeer goede staat.

Kevin vertelde me ,ook nog ,dat er een nieuwe hemel in de auto komt. Wat zal dat mooi worden ! De voorstoelen hebben wel wat gebruikssporen , maar dat staat wel charmant bij een voertuig van 65 jaar oud. Het dashboard en het stuurwiel, toch al zo kenmerkend en van grote klasse voor dit type Katterug, zijn gelukkig in mooie en originele staat.

Ik begreep, dat ook de remmen geheel worden nagekeken en dat op de voorwielen schijfremmen komen. Weliswaar, is dit laatste niet origineel , maar het is wel betrouwbaarder en comfortabeler dan de trommelremmen.

De aanwezigheid van het originele kenteken geeft nog extra uitstraling aan deze rode schoonheid. De beginletter N volgde direct op de oude provincienummers. Leuk , dat het er nog bij is!

Daniël , ik vond het fijn, de door jou zo liefdevol gekoesterde auto eens in levenden lijve te hebben mogen aanschouwen.
Ze ziet er geweldig goed uit ! Je kunt er met recht trots op zijn ! En ....... ze is bij Kevin in heel goede handen.

Hopelijk kun je met deze 444 na je vakantie naar de Volvobeurs in Rosmalen komen , zodat ook andere Volvo-liefhebbers van jouw hobby kunnen genieten. Behalve haar baasje, zal ook jouw" Rooie " zich zeker thuisvoelen tussen de daar ieder jaar weer aanwezige vele klassieke Volvo's.

Ga in elk geval door met de in jouw zo leuke stijl geschreven enthousiaste verhalen !

Vriendelijke Volvo-groeten van, en verder nog een prettige vakantie toegewenst door , Niek de Boer.