Sleutelblunders?

Vandaag had ik helaas zo'n momentje wat uiteindelijk toch goed afliep:

Kleppen van de 1800 wilde ik stellen na 1000km gereden te hebben. Ook gelijk de kop nagetrokken. Netjes opgezocht in Haynes, ook gelijk voor de bouten van de tuimelas.

3.5kg/m vond ik zelf al vrij veel bouten met een 1/2 kop. Toch maar gedaan (zo staat het immers in Haynes) :
1e: netjes een klik dus volgende:
2e: netjes een klik dus volgende:
3e: PATS bout afgebroken!

Dus ik heb eerst 20seconden zoveel mogelijk scheldwoorden verzonnen en opgedreund. Tuimelas er weer af gehaald. Gelukkig had ik mazzel. Het draadeind stak nog zo'n 5mm boven de kop uit. Kon hem er dus zo uit draaien.

Leer voor de volgende keer: Niet altijd op Haynes vertrouwen en het motto 'Vast = Vast' hanteren.

Hoe ze aan die kracht komen is me nog onduidelijk. Wellicht dat zij iedere keer nieuwe bouten gebruiken?

Wat ik altijd al eigenaardig heb gevonden is dat Volvo nooit waarden heeft gegeven voor de tuimelas.
Bedankt voor de melding. Ik heb die vroeger ook al eens aangetrokken met die waarde en geluk gehad!

Voor de bouten van de tuimelas heb ik nooit een momentsleutel gebruikt, blijkbaar dus geluk gehad.
Maar: de momentsleutel gebruik ik natuurlijk altijd voor kopbouten en daar kan het ook fout gaan. De laatste keer dat ik een kop monteerde brak de voorlaatste bout nog voor het bereiken van het noodzakelijke draaimoment bij het natrekken na het warmdraaien van de motor af (dus bijna klaar...). Na wat gedachten wat je toch verkeerd in je leven hebt gedaan om zoiets te verdienen na het gedane werk en een filmpje in mijn hoofd wat weer allemaal gesleuteld moest worden om het weer in orde te krijgen (hij was aan de losgekomen boutlengte te zien op onderblokhoogte afgebroken) toch maar even rustig nagedacht. De schroefdraad in de kopboutgaten moet altijd goed schoon zijn en de schroefdraad van de bouten licht met olie ingesmeerd, dus het stuk achtergebleven schroefdraad zou makkelijk moeten draaien. De breuk was niet mooi glad dwars maar was iets schuin en had een uitsteeksel: dus een gewone schroevendraaier gepakt, in het kopboutgat in de kop gestoken en linksom gedraaid. Ik had het geluk dat het stuk bout makkelijk meedraaide en nadat ik merkte dat het helemaal eruit geschroefd was (maar dus nog diep in het gat lag) heb ik een telescoopstaafje met op het uiteinde een magneet gepakt (soms ben je heel blij met goedkoop braderiegereedschap) en kon het stuk bout daarmee eruithalen. Nieuwe kopbout erin en klaar (soms moet je geluk bij een ongeluk hebben).
Groeten en hopelijk geen verdere afbrekende bouten, Rudi

Dit is het stukje waar ik nu zou vertellen over het lassen van mijn bodem en de daaropvolgende autobrand, wat mij vorige week is overkomen, maar die houden jullie, net zoals een foto, tegoed :oops: ... Morgen!

Oei, Daan, brand? Ik hoop dat het nog goed is afgelopen?

Één van mijn (vele-) foutjes in een "sleutelvol leven": kleppen gesteld, punten afgesteld, voorontsteking gesteld, en na montage niet meer starten!
Geen vonk, geen signaal, niets.

Eerst maar een kop koffie en teruggekomen bij de auto zie ik de rotor liggen die ik keurig had weggelegd.......
En er is meeer....

Nou, zoals gezegd, vorige week een kleine blunder begaan, al zie ik het meer als pech dan als blunder...

Omdat ik wat rot had/heb zitten in m'n bodem en de balkjes heb ik vorige week een begin gemaakt met wat laswerkzaamheden aan de bodem. Samen met twee vrienden die wat meer laservaring hebben dan ik hadden we een dag een plek gereserveerd in een garage met brug, een lasapparaat gehuurd en zijn we aan de slag gegaan. Plekken goed schoongemaakt, rot weggeslepen, stukje plaat op maar gemaakt, erin enz.

Zoals voor zover ik weet normaal is ontstaat er zo nu en dan een klein vlammetje, er komt een hoop hitte vrij en dan wil een beetje vet of verf nog wel eens een beetje branden. Waar we echter geen rekening mee gehouden hadden (wellicht dom achteraf) is dat de schutbordisolatie 50 jaar terug gemaakt werd van een soort van tondel/licht ontvlambaar materiaal is gemaakt en hoewel dit op enige afstand van het laswerk verwijderd was toch vlam heeft gevat. Omdat de auto op de brug stond en door de bodem niet veel meer te zien was, hadden we het ook nog eens niet gelijk door. Toen de auto veranderd leek in de schoorsteen van een gemiddelde stoomlocomotief sloeg de paniek er toch wel wat in en hebben we dat ding snel naar beneden gehaald. Bij het openen van de deur was gelijk te zien dat de vlammen al flink onder het dashboard sloegen. Als eerste reactie een brandblusser gepakt die naast de brug klaarstond. Pen eruit, knijpen: niks! Ding bleek leeg, achteraf blij om. Gelukkig stond er ook een emmer water klaar en deze tegen het schutbord aan gegooid en toen leeg het meeste achter de rug.

Nare eigenschap van de isolatiemat is dat het de neiging heeft flink door te smeulen. Dus het bleef goed roken, en ik heb dus gelijk maar de hele mat aan gort gesneden en er ter plekke uit getrokken.

Uiteindelijk flink wat vertraging opgelopen maar het meeste laswerk nog wel af kunnen ronden. Toen maar eens gecheckt wat de schade was: dat leek gelukkig heel erg mee te vallen. Als de poederblusser wel gewerk had was ik een stuk verder van huis geweest! Een klein gedeelte van de draadboom is wat gaan smeulen, maar echte schade was er in eerste instantie niet te ontdekken. Vervolgens maar eens contact aangezet en alle lampen e.d. getest en leek vlekkeloos te werken. Starten ging ook prima, en vervolgens bleek het prima mogelijk te rijden. Van Delft naar Den Haag, en de volgende dag nog een keer op en neer om lasapparaat terug te brengen.

Toen maar eens goed onder het dashboard gekropen om de boel een beetje los te trekken en blijkt toch wel een aantal draden ver heen te zijn. Het doet wat het moet doen, maar ik ben niet echt het type dat daarmee wil doorrijden. Daarom ondertussen een stapel draad, stekkers en isolatiekous gekocht om de weggesmeulde draden te vervangen. Een ontzettende rotklus die ik niet echt zie zitten, maar 't moet maar.

Wel heb ik ondertussen het lasvirus te pakken en denk ik er sterk aan om snel een mooi MIG/MAG apparaat aan te schaffen om zelf te leren lassen. Er is nog steeds een en ander te doen aan de andere kant... En aangezien m'n isolatiemat definitief verwijderd is kan dat ook geen problemen meer opleveren...

"Daan van Oosten Slingeland" schreef:
Nou, zoals gezegd, vorige week een kleine blunder begaan, al zie ik het meer als pech dan als blunder...

Omdat ik wat rot had/heb zitten in m'n bodem en de balkjes heb ik vorige week een begin gemaakt met wat laswerkzaamheden aan de bodem. Samen met twee vrienden die wat meer laservaring hebben dan ik hadden we een dag een plek gereserveerd in een garage met brug, een lasapparaat gehuurd en zijn we aan de slag gegaan. Plekken goed schoongemaakt, rot weggeslepen, stukje plaat op maar gemaakt, erin enz.

Zoals voor zover ik weet normaal is ontstaat er zo nu en dan een klein vlammetje, er komt een hoop hitte vrij en dan wil een beetje vet of verf nog wel eens een beetje branden. Waar we echter geen rekening mee gehouden hadden (wellicht dom achteraf) is dat de schutbordisolatie 50 jaar terug gemaakt werd van een soort van tondel/licht ontvlambaar materiaal is gemaakt en hoewel dit op enige afstand van het laswerk verwijderd was toch vlam heeft gevat. Omdat de auto op de brug stond en door de bodem niet veel meer te zien was, hadden we het ook nog eens niet gelijk door. Toen de auto veranderd leek in de schoorsteen van een gemiddelde stoomlocomotief sloeg de paniek er toch wel wat in en hebben we dat ding snel naar beneden gehaald. Bij het openen van de deur was gelijk te zien dat de vlammen al flink onder het dashboard sloegen. Als eerste reactie een brandblusser gepakt die naast de brug klaarstond. Pen eruit, knijpen: niks! Ding bleek leeg, achteraf blij om. Gelukkig stond er ook een emmer water klaar en deze tegen het schutbord aan gegooid en toen leeg het meeste achter de rug.

Nare eigenschap van de isolatiemat is dat het de neiging heeft flink door te smeulen. Dus het bleef goed roken, en ik heb dus gelijk maar de hele mat aan gort gesneden en er ter plekke uit getrokken.

Uiteindelijk flink wat vertraging opgelopen maar het meeste laswerk nog wel af kunnen ronden. Toen maar eens gecheckt wat de schade was: dat leek gelukkig heel erg mee te vallen. Als de poederblusser wel gewerk had was ik een stuk verder van huis geweest! Een klein gedeelte van de draadboom is wat gaan smeulen, maar echte schade was er in eerste instantie niet te ontdekken. Vervolgens maar eens contact aangezet en alle lampen e.d. getest en leek vlekkeloos te werken. Starten ging ook prima, en vervolgens bleek het prima mogelijk te rijden. Van Delft naar Den Haag, en de volgende dag nog een keer op en neer om lasapparaat terug te brengen.

Toen maar eens goed onder het dashboard gekropen om de boel een beetje los te trekken en blijkt toch wel een aantal draden ver heen te zijn. Het doet wat het moet doen, maar ik ben niet echt het type dat daarmee wil doorrijden. Daarom ondertussen een stapel draad, stekkers en isolatiekous gekocht om de weggesmeulde draden te vervangen. Een ontzettende rotklus die ik niet echt zie zitten, maar 't moet maar.

Wel heb ik ondertussen het lasvirus te pakken en denk ik er sterk aan om snel een mooi MIG/MAG apparaat aan te schaffen om zelf te leren lassen. Er is nog steeds een en ander te doen aan de andere kant... En aangezien m'n isolatiemat definitief verwijderd is kan dat ook geen problemen meer opleveren...

Tsja, hoe stom ook: Dit kan idd ook gebeuren. Volgende keer gebeurd het je echter niet weer!

Zelf geleerd altijd eerst matten uit de auto te verwijderen, lassen met ernaast een compressor. Vlammetje (soms ook in balken) kan dan snel uitgemaakt worden.

Poederblussers zijn echt funest voor elektra. Je hebt daarentegen ook schuimblussers. Dat gaat wel goed voor zover ik weet.

"Daan van Oosten Slingeland" schreef:
Toen de auto veranderd leek in de schoorsteen van een gemiddelde stoomlocomotief sloeg de paniek er toch wel wat in en hebben we dat ding snel naar beneden gehaald. Bij het openen van de deur was gelijk te zien dat de vlammen al flink onder het dashboard sloegen.

Wow, dat is flink schrikken. Gelukkig is het relatief goed afgelopen. Succes met het vervangen van je bedrading en het verdere lassen.

Gisteravond een nieuwe actie gehad wat ik nog niet eerder heb meegemaakt.

B20E motor ingebouwd in de Amazon, startmotor rond laten gaan voor oliedruk, echter draaide de motor erg langzaam rond. Ik dacht dat het kwam door de revisie. Vervolgens de ontsteking met de stroboscoop afgesteld, en zag ik zowaar rook onder de motorkap.

Direct kijken wat het was; het bleek de capillairdraad te zijn van de temperatuurmeter. HUH? Hoe kan daar nou stroom op staan? Eerst de plus kabel verdacht, maar die zag er keurig uit. Onder het dashboard gekeken, ook niets.

Toen bedacht ik mij dat dat de capillair dan waarschijnlijk als aardekabel werkt. Zou ik dan de massakabel niet goed vast gezet hebben...

.. en wat bleek; de massakabel had ik inderdaad maar aan 1 kant bevestigd omdat ik nog met de spaghetti uitlaat bezig was.

Stom, maar toch leuk dat ik het snel gevonden heb. Een testrondje gedaan, de temperatuurmeter doet het nog naar behoren. Mazzel dus.

Project 1800 Es ,revisie, tuning ,Megasquirt 3....
Kop aan het flowen en in de uitlaat een 37 mm klep, was lekker bezig en had ook de dwarsdoorsnedes bekeken op internet.
Maar iets te lekker....kwam in een koelkanaal uit....aaaaaaa. Nog met een goede lasser het proberen te lassen, maar gietijzer zeer lastig. zag er prachtig uit maar met afpersen steeds een klein lekje ,6 keer gelast...6 keer lek.
Dus die kan de prullenbak in...zonde ben er een dag van uit mijn humeur geweest. Maar goed nu weet ik echt alle koelkanalen te vinden, ga er nog wat doorsnedes van zagen.
Gelukkig had ik net een compleet blok b20f uit 1974 8 bouts gekocht, dus die kop word het nu.