Toch ook maar even een showroom topic over mijn 360 GL!

Dag allemaal!

Na bijna 7 maanden in het bezit te zijn van mijn eerste Volvo vind ik het wel tijd om het verhaal met jullie te delen.
Een aantal zullen het al een beetje kennen van de problemen die ik er mee heb gehad in het begin en het topic daarover. :rolleyes:
Maar bij deze het hele verhaal en op de juiste plaats op het forum.

Voor dat ik mijn rijbewijs had heb ik enorme affectie gekregen met het merk Volvo, en dan vooral de oude types, die vierkante bakken, prachtig!
Mijn eerste rijervaringen na het behalen van mijn rijbewijs heb ik opgedaan in een 740 station van mijn inmiddels ex-schoonvader. Hij had deze voor een prikkie gekocht op een veiling. Het ging om een witte 740 op grijskenteken, met een 2.4 zes in lijn turbodiesel van 1987 met nog geen 170.000 km op de teller. Wat een genot om in te rijden was dat.
Ik ging voor mijn eerste auto dan ook direct op zoek naar een Volvo, maar toen ik er achterkwam dat er net iets meer bij kwam kijken dan alleen de aanschaf ging dat vrij snel van de baan. Ze waren allemaal veel zwaarder dan mijn weekendbaantje kon bekostigen.
Om die reden ben ik uitgeweken naar Volkswagen, mijn eerste autootje werd een Golfje uit '86. Volledig origineel, anderhalf jaar heerlijk in gereden.
Tot ik een keer stil kwam te staan bij het stoplicht, en ik hem met geen mogelijkheid in een versnelling kon krijgen. Ik kreeg de diagnose dat de koppeling wel helemaal op zou zijn, aangezien mijn koppelingskabel nog mooi vast zat. Ik had inmiddels aardig wat geleerd qua sleutelen, maar een koppeling vervangen zonder brug leek me nou niet echt wat. Dus de Golf te koop gezet en opzoek gegaan naar een vervanger.
Toen ben ik toch even nieuwsgierig naar Volvo's gaan kijken. En ik kwam achter een type waar ik nog niet eerder van had gehoord, de 300 serie. Voorheen had ik alleen nog maar naar de 200 en 700 serie gekeken.
Nadat ik wat info over het model had ingeslagen heb ik voorzichtig mijn zoekveld verbreedt. Maar echt mooi vond ik het model toen nog niet :woops:

Enige tijd later kwam ik tijdens één van de vele avondjes speuren, een advertentie tegen van deze 360.
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/v/t31.0-8/21768517_1492426310851105_8113609993283922023_o.jpg?oh=43ccc06a705d41a85900b8d74be2080d&oe=5A856FA3
Hij stond misschien net uur op marktplaats. Advertentie doorgelezen, stond weinig bijzonders in, matige foto's, liefhebber gezocht. Maar ik was nieuwsgierig dus direct contact opgenomen en gezegd dat ik wilde komen kijken.
Na heel fijn contact te hebben gehad met de zeer vriendelijke Eindhovense verkoper, was een afspraak gemaakt om de week daarop te komen kijken.
De dagen na het maken van de afspraak heb ik heel het internet afgestruind naar info over deze auto met dit blok en de ervaringen daarmee. Zo ongeveer iedereen was vol lof!
Maar ik vond het zó gek, een driedeurs 360, dat was nergens te vinden, alles wat voorbij kwam was of een vierdeurs hatchback, of sedan. Ik begon serieus te twijfelen aan de echtheid van de advertentie en auto. Bestond er überhaupt wel een driedeurs 360?
Maar goed, geduld hebben, nog een paar dagen wachten en ik zou het met eigen ogen zien.

Die week dus vanuit school in Zwolle met de trein naar Eindhoven afgereisd. Daar werd ik van het station gepikt door Huub, een man van een jaar of 50, die in het echt minstens zo vriendelijk was als via de telefoon.

Onderweg begint het verhaal onwaarschijnlijk bijzonder te worden nadat ik hem vraag hoe hij aan de auto komt en waarom hij hem weg doet. Hij vertelt me dat hij hem niet zelf gekocht heeft, maar zijn vader, in 1986, nieuw :yummie:

Pa werkte bij Volvo. Hij kocht de auto in 1986, koos voor de GL uitvoering, luxe bekleding, chromestrip op de bumpers en de dakgootjes, toerenteller, klokje in de middenconsole en een mooie radio.
Hij had in de planning zijn 360 te blijven rijden, tot er een Volvo was die op waterstofgas kon rijden. Huub vertelde me dat hij om de zoveel tijd bij de desbetreffende afdeling aanklopte met de vraag of het al zo ver was. Dat was niet het geval, dus bleef hij maar doorrijden.

Tot 2010 heeft meneer dit volgehouden, (dit klinkt als een strijd maar moet een genot zijn geweest:yeah:). Dat jaar werd hij gediagnosticeerd met Alzheimer. Hij moest daartegen medicijnen slikken waardoor hij niet meer mocht autorijden. Maar in plaats van dat hij zijn Volvo verkocht, zette hij hem in zijn garagebox.
In augustus 2016 is meneer helaas overleden aan de gevolgen van de ziekte. De Volvo kwam op naam van zijn oudste zoon, Huub dus. Nadat de auto ongeveer nog een halfjaar heeft stilgestaan, heeft Huub overlegd met zijn broer en zus dat hij maar verkocht moest worden, aangezien niemand er belang bij had. Zo doende.

Eenmaal aangekomen na een rit van een minuutje of 10 kwamen we bij het ouderlijk huis waar zijn broer nu woonde. Een rijtjeswoning waar sinds de bouw in de jaren 70 maar weinig aan was veranderd.
"Neem plaats, koffie?"
Met dat de één koffie in schenkt pakt de ander een dikke blauwe map.
"Deze vonden we met het opruimen toen mijn broer hier ging wonen, zit nog het één en ander in aan rekeningen."
Ik begin met bladeren in de map en kom tot de conclusie dat vanaf de aanschaf in 1986, tot aan zijn laatste beurt voor stilstand, elk bonnetje en elke rekening aanwezig lijkt te zijn. On-voorstelbaar. Zoiets lees je alleen dat andere mensen het meemaken, niet ik zelf. Kippenvel kreeg ik er van. Het voelde als een eer dat ik het mocht inzien.

Na nog een tweede bak koffie, wat koekjes en nog mooie verhalen over hun ervaringen met de Volvo, zijn we naar de auto gelopen, even verderop in de garagebox. Het was donker inmiddels.
De garagedeur ging open, Huub haalde de auto van de handrem en we duwden hem met z'n drieën naar buiten. Ja duwen want de brandstofpomp was defect had de ANWB eerder die week geconcludeerd.

Ik kon mijn ogen niet geloven. Elk hoekje van de auto heb ik bekeken met een zaklamp, en hoe meer hoekjes ik had gehad, hoe meer ik tot het besef kwam dat ik naar een auto van dik 30 jaar oud, met 285.000 km op de teller in nieuwstaat aan het kijken was. Zó strak, dat had ik nog niet eerder gezien bij een auto van die leeftijd.

Ik zeg tegen Huub dat ik er nog even over na moet denken en ik het nog moet overleggen met m'n ouders aangezien ik nog thuis woon. Dat is prima en na bijna 2 uur zit ik weer in de trein.
Ik heb m'n moeder aan de lijn.
"Dag mam, ben onderweg naar huis, heb de auto gekocht"
-"Pardon?!"
"Ja sorry, normaal zou ik het eerst overleggen maar ik kan deze niet laten staan."
-"Daar hebben we het thuis nog wel even over..."

Na thuis alles te hebben uitgelegd en akkoord te hebben gehad van m'n ouders, heb ik Huub gebeld en gezegd dat de koop door ging!
Ongeveer anderhalve week, een nieuwe brandstofpomp en verse 2 jarige apk later, (alleen nieuwe ruitenwissers en een achterlampje :w00t:) ging ik in m'n nieuwe auto, een ritje van zo'n 170 kilometer tegemoet!
Ohja, met als opmerking van de keurmeester in m'n zak:
"De auto ziet er uit alsof hij 2 jaar geleden ui de showroom is komen rijden"
Daar word je toch blij van yeehaa!

De rit is geheel probleemloos verlopen!

Helaas sloeg een dag later het noodlot toe, de motor sloeg af toen ik thuis achteruit de oprit op draaide en hij wilde niet meer starten.
Alles wat er mee te maken kon hebben ben ik bij langs geweest. Uiteindelijk kwam ik toch bij de brandstofpomp uit. Hij was vastgelopen. Door hem te demonteren en door te verbinden met de accu en meerder malen een stroomstoot te geven sloeg hij weer los. Pomp er weer onder geknoopt nadat ik inmiddels een andere luchthoeveelheidsmeter had geplaatst (de vorige had ik opgeblazen door de motor te testen op vonk d.m.v. remmenreiniger en daardoor een backfire veroorzaakt) en de EGR had afgedopt op aanraden van forumleden. Hij moest weer lopen, ja dat deed hij, goed? Verre van. Na maanden lang alles bij langs te zijn geweest, van ontstekingsdelen en filters vervangen tot het verwisselen van krukassensoren en renixmodules was ik nóg niet tot de oplossing gekomen. De motor bleef enorm inhouden, bokken en geen vermogen leveren.
Ik stond op het punt mijn tank te gaan vervangen, misschien is dat dan het probleem.
Toen ik een andere tank had gefixed kon ik deze mooi van binnen bekijken via het gat van de vulhals en de vlotter. Nu wist ik hoe de tank er van binnen uitzag.
Ik kwam op het idee om vanaf de onderkant van mijn eigen tank, via de uitstroom, met een stevige stroomdraad naar binnen te porren. Dat ging eerst stroef, tot ik ineens geen weerstand meer had. Van bovenaf via het gat van de vlotter de tank ingekeken en daar zag ik de stroomdraad dwars door het slangetje steken dat het 'reservebakje' met de uitstroom van de tank verbindt. In dit bakje vindt de aanzuiging plaats vind en mondt de retour uit. Het slangetje zou nu hij doorboord was geen enkele functie meer hebben dus kon hij er net zo goed uit. Door wat te porren van af de bovenkant met een metalen buisje brak het slangetje inclusief nippel, van het kunststof bakje en kon ik hem uit de tank vissen.
Toen ik het slangetje in de handen had, viel alles op zijn plek.
Het klemmetje waarmee het slangetje vastzat aan het reservebakje, had de kunststofnippel kapot geknepen. De doorgang was dus versperd. Dat, in combinatie met vuil in de tank van het lange stilstaan zorgde voor een complete opstopping en het dichtslibben van dat slangetje waardoor er nauwelijks brandstoftoevoer was.
Nu zoog de pomp buiten het bakje aan, zonder versperring en liep de B200E als een tiet.
Case solved, Volvo eindelijk rijdend en ik dolgelukkig!:w00t:

Eindelijk, kilometers maken!

En dat heeft ie geweten, binnen twee weken ben ik er mee naar Schiphol, dagelijks mee naar school/werk en naar Zuid-Limburg mee geweest. Zonder een enkel probleem. Wat een heerlijke auto, hij is echt gemaakt voor de lange stukken rijden.

De laatste week van de zomervakantie werd er spontaan een vakantie gepland. Ik ben met 3 vrienden op de dolle pof naar de Ardennen geprutteld. Met 4 man + volle kofferbak en dakrek hebben we een heerlijke reis gehad. Daar erg genoten én een uitstekende terugreis gehad. Alles geheel probleemloos.
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/21231313_1474158959344507_7965600302138769338_n.jpg?oh=2307078bda75f82c4ea73db3e99553c5&oe=5A82924D
Even een fotootje 's ochtends voor vertrek.
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/v/t31.0-8/21167039_1469937389766664_8996348851651030683_o.jpg?oh=e392e9071c75fb13298523d18c9565e8&oe=5A662A8B
Ons kamp :lol:


Ik ben zo ontzettend blij met mijn 360!
En ik zei dat ik voor mijn zoektocht het model niet echt mijn ding vond, nu vind ik hem elke keer dat ik hem zie een beetje mooier. Vooral het frontje vind ik zo mooi, vooral na het monteren van de mistlampen.
Elke rit weer zit ik met een big smile achter het stuur. Helemaal als ik mezelf zie rijden in een glazen winkelruit!

Mooie Volvo en een mooi verhaal.
Zuinig zijn op die auto, in die staat vindt je ze nauwelijks nog. Denk er vooral ook aan om hem te tectyleren o.i.d. Dat kan je een hoop ellende besparen.

En ehh... Waarom er zo weinig 3-deurs zijn? Vaak kapot gereden in de cross of op het circuit beland (zie bijv. Volvo 360 Cup, daar rijden nog genoeg 3-deurs)

Dankjewel! Daar hoef je je geen zorgen over te maken, dat komt wel goed
Tectyleren is inderdaad iets dat op m'n lijstje staat!.

Waarom worden vooral die driedeurs daar gebruikt? Hebben die bepaalde voordelen?

JKiers;247294 schreef : Waarom worden vooral die driedeurs daar gebruikt? Hebben die bepaalde voordelen?

Het gewicht is lager, van wat ik gehoord heb schijnt de carosserie stijver te zijn en een 3-deurs ziet er natuurlijk ook wat sportiever uit dan een 4- of 5-deurs.

Mooie omschrijving, vette auto! Tectyleren is idd erg aan te raden. Vrijwel elke 360 die ik de afgelopen tijd heb bekeken en niet is getectyleerd maar wel altijd buiten staat heeft flinke rotte plekken. Volgens mij is "de reden" dat sommige Volvo er uberhoud nog zijn is omdat ze ooit zijn getectyleerd. Mede door het rustige motorkarakter vind ik de 360's ook echt chill voor lange afstanden op de snelweg.