loodvervanger - vervolg

Ik heb zojuist wat gelezen over het octaangehalte van benzine op howstuffworks.com. Ik heb begrepen dat het "lood" in gelode benzine eigenlijk gewoon een octaanbooster is. En dat een hoog octaangehalte moet voorkomen dat het mengsel in de verbrandingsruimte spontaan ontbrandt voordat de bougie heeft gevonkt. Maar dan hoef ik me bij het tanken van euro 95 of super plus 98 toch helemaal geen zorgen te maken? Onze auto's hebben toch niet zo'n hoge compressie (8,7:1 / 9,5:1 / 10,0;1 / 10,5;1) Ik begin nu het idee te krijgen dat hoog-octaan brandstof voornamelijk is bedoeld voor motoren met turbo-generatoren erop. Heb ik gelijk? En wie kan mij vertellen wat de drempelwaarde qua octaangehalte is voor een B20a motor?Sowieso nog bedankt voor de vele reacties bij m'n vorige vraag.

ik kan me uit de jaren 60 herinneren, dat er in Zwitserland benzine te koop was met 108 octaan, de Amazon liep er op alsof er een wesp/tijger in de tank zat en het verbruik lag ook een stukje gunstiger, ondanks het gebruik. Momenteel prefereer ik Shell Pura met Miller VPS. Vergeet niet dat onze motoren ontworpen zijn in een tijd waar de toleranties nog niet zo nauwkeurig konden zijn als nu, de compressie moet je zien in relatie tot de 6.0 : 1 van de Kevers en Opeltjes van die tijd. Wij hebben sportmotoren, tractorsportmotoren weliswaar, maar in 1962 waren alleen de motoren van Alfa, Borgward en Jaguar geavanceerder.

Maar let op als je op een Amerikaanse site over octaangetallen leest. Amerikanen gebruiken MON, wij RON. MON staat voor Motor Octane Number en RON betekent Research Octane Numer. Het verschil tussen de twee is dat RON in testopstellingen gemeten wordt met situaties die meestal beter zijn dan in de werkelijkheid. In alledaagse situaties geeft MON een beter inzicht. MON valt een stuk lager uit. Op zich geen probleem, als iedereen zich òf in RON òf in MON uitdrukt.