In Zweden is het gebruikelijk om rond de langste dag een groot feest te houden en waarom zouden wij als liefhebbers van Zweedse auto's dat goede voorbeeld niet volgen? Daarom organiseerde regio Oost het Midsummer event. Weliswaar niet precies op de langste dag, maar dan toch in ieder geval dicht in de buurt en op een dag dat iedereen vrij is.
Als wij op weg gaan, vragen we ons af "hoezo Midsummer?". De lucht is loodgrijs, we rijden in een soort storm en de regen klettert tegen de voorruit van onze Zweedse schone. Maar we laten ons niet kisten en gaan door in de hoop op inkeer van de weergoden. We zijn op weg naar recreatiepark Boslust in Putten, aan een weg met een prachtige naam: de Schovenhorsterveldweg. Nooit van gehoord, maar Google Maps wel, en we rijden volgens het uitgeprinte kaartje. Helaas, het laatste stukje weg dat we volgens het kaartje rijden is onverhard en verder verboden voor auto's. Zullen we het er op wagen? Nee, we gaan toch maar even terug en dan zien we ineens een treintje van een aantal klassieke Volvo's rijden. Dat leidt ons tenslotte netjes naar de bestemming.
Bij het recreatiepark worden we opgewacht door Marc Harleman en Klaas Veneberg die ons een parkeerplaats aanwijzen. Dat valt nog niet mee, er is weinig plaats en veel bomen, maar als het eenmaal staat is het wel weer een schitterend gezicht al die neusjes van onze Volvo klassiekers de zelfde kant op. En het zijn er genoeg, in totaal zijn er 25 equipes aangetreden.
Binnen staat de koffie klaar, en de tafel is volgepakt met heerlijk gebak waar het moeilijk uit kiezen is. En we zien alweer de nodige bekenden, dus dat wordt als vanouds gezellig bijpraten. Als de koffie op is, geeft Marc ons nog even wat uitleg over de route. In ieder geval is het niet de bedoeling dat we gaan haasten: het is een toertocht, geen wedstrijd, en er is veel ruimte ingeruimd om leuke dingen te doen onderweg. Dat klinkt goed, en als we naar buiten kijken wordt de stemming nog veel beter, want het is opgeklaard en de zon schijnt; zo zal het de hele dag verder blijven.
De rit voert ons eerst door een gedeelte van de Veluwe. Heerlijk rustige wegen door prachtige grote bossen, je zou overal wel even willen stoppen om van dat bos te genieten. Daar wachten we toch maar even mee, maar gaan wel van de route af om bij Kasteel Staverden op de parkeerplaats een broodje te eten en wat door het prachtige park te lopen. De Amazon al een tijd achter ons rijdt, gaat eveneens van de route af en volgt ons. Zouden ze niet opletten, en gewoon ons volgen? Maar nee, ze gaan zelf ook parkeren. Het is heerlijk in het park, we kijken nog naar een bruidspaar op de stoep van het mooie witte kasteel, en dan moeten we weer verder. Na wat omzwervingen over de Veluwe, we komen onder andere langs plaatsjes als Drie, Speuld, en Hoog Soeren, stuiten we ineens op een groep geparkeerde Volvo's. Het blijkt onze 'pauzestop' te zijn die al door Marc was aangekondigd. We schuiven aan tussen de bomen en worden getrakteerd op een heerlijk glaasje fris. Dan verlaten we langzaamaan de Veluwe en gaan het boerenland in. Ook daar heerlijke smalle en rustige weggetjes, wat is dat toch fijn toeren! Tot we bij de "vrouwenweg" komen. Wie die weg zo genoemd heeft, heeft wel een bizar gevoel voor humor, want de weg is zo slecht dat je daar zelfs je schoonmoeder nog niet wilt laten rijden. Wij gaan nog langzamer dan stapvoets van kuil naar kuil, worden zelfs nog ingehaald door een paar Kattenruggen die blijkbaar betere vering hebben, en tenslotte is het alleen nog een fietspad met wat gras met kuilen er naast. We zijn helaas te breed voor het hele fietspad, maar het scheelt wel veel gehotsebots.
Na nog een mooie route door het boerenland, langs dorpjes waarvan we het bestaan niet hadden kunnen vermoeden, komen we uiteindelijk weer bij het recreatie terrein Boslust. We zijn maar één keer verkeerd gereden omdat we een weg te laat herkenden, en dat is een absoluut compliment voor de uitzetters van de route, want meestal moeten we vaker keren. Bij het restaurant zit het terras al vol met mensen die ondanks de toch wel harde wind van de zon genieten. We schuiven aan bij wederom bekenden en genieten van ons drankje en gezellig bijpraten. Marc meldt dat het buffet nog even duurt omdat er een storing in de keuken was geweest. Geen probleem, we vermaken ons prima, en als het zover is is het ook meteen de moeite van het wachten waard. Een zeer goed verzorgd warm en koud buffet waar voor iedereen genoeg te kiezen is. En als we verzadigd naar ons lege bord zitten te kijken, meldt Marc dat er ook nog een dessertbuffet wordt klaargezet. Waar moeten we dat laten? Maar zoiets lekkers laat je niet staan en er wordt goed van genoten door iedereen.
Tenslotte is het weer tijd om naar huis te gaan. Na een afsluitend woord van Marc en applaus voor de keuken, gaan we met een heel goed gevoel weer naar huis. Een perfect uitgezette rit. Naast de Snertrit en de Herfsttintentoertocht (HTTT) lijkt regio Oost hiermee nog een derde klassieker in huis te hebben. Hulde en dank voor de uitzetters Marc en Esz!
