De inwoners van het dorpje Vasse weten het zo langzamerhand wel, het is de derde zondag in oktober. De anders zo serene rust in dit kleine dorpje wordt al vroeg verstoord door het sonore geronk van een klassieke Volvo. Er zullen er nog meer volgen, véél meer, uiteindelijk staan er meer dan honderd klassieke Volvo's opgesteld rond het hotel/restaurant Tante Sien.
Als we de kant van Vasse op rijden met onze trouwe Kattenrug, valt het op dat we nergens andere klassieke Volvo's tegen komen. We hebben ons toch niet vergist, het is toch echt vandaag, of zijn we gewoon te laat? Het valt gelukkig allemaal mee als we Vasse binnerijden. Voorbij de kerk zien we al mensen met gele hesjes andere Volvo's een plekje wijzen en even later staat onze klassieker keurig in het gelid naast soortgenoten. En voor ons begint het feest nu al. Want wat staat er weer veel lekkers opgesteld. Kattenruggen en Duetts, Amazons, 1800's, 140's en ga zo maar door. Lekker tussen de auto's doorlopen en kijken hoe het daar allemaal zit, of hoe zij het hebben aangepakt, we komen al meteen weer bekenden tegen en raken aan de praat. Kortom, het is weer helemaal HTTT met alles wat dit zo leuk maakt. Voor ons gevoel al veel te vlug worden we gemaand om ook naar binnen te gaan voor een kop koffie met krentenwegge, want Klaas wil ons graag welkom heten en de verdere procedure uitleggen. De zaal zit echt bomvol, wat wil je met meer dan tweehonderd mensen, maar het past er allemaal in. Na het aanmelden, en het welkomstwoord van Klaas kan het hele spul op weg. Zoals gewoonlijk zijn we weer aan de late kant op pad, want het is veel te leuk om eerst al die auto's te zien wegrijden. Wriemelen om allemaal door dat nauwe uitgangetje te komen, lekker dat uitlaatgeluid en de geur van klassieke automotoren.
Maar dan gaan we ook op weg. Al vrij snel bereiken we de eerste bezienswaardigheid, een veld met grafheuvels. Niet dat daar nou zo veel aan te zien is, het zijn 'gewoon' heuveltjes in de heide, maar het idee is bijzonder dat dit er al zo lang is en dat het hele gebied vroeger één groot veengebied was. En ach, een goede gelegenheid om ons hondje nog even te laten lopen.
Dit oude veengebied zullen we de hele dag verder doorkruisen, Klaas heeft dit keer eens een ander gebied uitgekozen dan het 'vertrouwde' gebied van de vorige keren. Je moet het een beetje spannend houden, nietwaar? Inmiddels rijden we met een groepje Volvo's verder en komen dan bij een soort openlucht museumpje: een aantal oude gebouwen, deels nog in restauratie waar van alles te zien is uit de oude tijd. In één schuur is een oude houtzaagmachine aan het stampen, er wordt een boomstam in planken gezaagd. Voor ons moderne gehaaste mensen gaat dat tergend langzaam, maar dat is nou net de charme er van. In een andere loods is een smederij en een vrijwilliger vertelt daar alles over. Verder is er nog een loods met oude koetsen en karren en oude landbouwwerktuigen, en tenslotte is er nog een zeer knusse 'huiskamer' waar je heerlijke huisgemaakte 'Torten' kan nuttigen. Daar wordt gretig gebruik van gemaakt, al zitten de meesten lekker op het terras.
Als we verder rijden, valt het ons op dat er steeds van die grote buizen langs de weg lopen. Het lijkt wel een oliepijpleiding of zoiets. Echt mooi is het niet, maar het heeft vast een functie. En ja, daar wordt het duidelijk: een 'jaknikker', een oliepomp dus, staat rustig en gestaag olie uit de grond te pompen. Daar is die leiding dus voor. Later zal het ons nog veel duidelijker worden want een eind verderop komen we bij het 'Erdöl-Erdgas-Museum Twist'. Zoals bij ons in Drenthe olie gevonden is, zo is in dit aansluitende gebied in Duitsland ook olie gevonden in economisch winbare hoeveelheden. En het museum vertelt daar alles over. Later zullen we nog veel vaker pijpleidingen en 'jaknikkers' tegenkomen. Nu weten we hoe dat zit. We rijden verder door dit interessante gebied, stoppen ook even om ons broodje te eten met het uitzicht op een groep windmolens voor de elektriciteitsopwekking. Je realiseert je niet hoe groot die dingen zijn, tot je er dichtbij staat en ziet dat er zelfs een deur in de 'steel' van de molen zit. Je kunt dus gewoon binnendoor naar boven! Als we inmiddels een groot gedeelte van de route gereden hebben, komen we bij de laatste bezienswaardigheid: het 'Emsland Moormuseum Gross Hesepe', een veenmuseum dus. Hier staat de grootste ploeg ter wereld samen met grote stoomtractoren. En verder kan je er de geschiedenis en de werkwijze van de turfwinning zien. Zeer interessant!
Dan gaan we het laatste stuk in van de route en uiteindelijk komen we moe maar tevreden aan bij ons uitgangspunt Tante Sien. Er staan al veel auto's maar we kunnen er nog bij, weer keurig aangewezen door een van de vele vrijwilligers. En binnen zitten de meeste deelnemers lekker aan een drankje te wachten op het stamppotbuffet. En wie even om zich heen kijkt, ziet op het grote scherm al weer de foto's van deze dag. "Kijk daar rijden wij!" Ook zo iets dat deze dag bijzonder maakt.
En dan is het tijd voor de stamppot. Het is steeds verbazend hoe de mensen van Tante Sien kans zien om zo'n grote groep mensen in korte tijd van heerlijke stamppot te voorzien. En lekker was het! Verschillende soorten stamppot met veel soorten vlees er bij en een 'omlijsting' van augurkjes en uitjes en dergelijke. Met een verzadigd gevoel hebben we nog nagepraat met de vele bekenden, en weer nieuwe bekenden opgedaan. En tenslotte tevreden naar huis.
Dit was opnieuw een zeer geslaagde HTTT: een bijzondere route, interessante bezienswaardigheden, leuke auto's en contacten en ruimte om bij te praten, een goede verzorging bij Tante Sien, en tenslotte ook nog goed weer. Een perfecte combinatie die deze rit tot zo'n gewilde klassieker maakt. Goed gedaan Klaas! En hartelijk dank aan Klaas en Anja en alle vrijwilligers voor deze fijne dag! Graag tot volgend jaar.
Jon Noomen.
Voor de foto's zie web album: httt.mijnalbums.nl
