In Zweden is het een gebruik om de langste dag te vieren met het Midsummer feest. Daar heeft het ook echt zin om dat te vieren, gezien de lange winter die er straks weer aan komt. Bij ons is het niet zo extreem maar met de Zweedse achtergrond van onze klassiekers is het ook hier een goede traditie geworden bij Regio Oost om de langste dag te vieren met een Midsummer Event. Dit keer is de aftrap bij restaurant De Bouwakker in Hattemerbroek op zaterdag 22 juni 2019.Onze Volvo bromt tevreden, nog een klein stukje snelweg en dan nemen we de afslag naar Hattemerbroek. De Tomtom stuurt ons een klein weggetje in dat duidelijk afwijkt van de ‘officiële’ route maar achteraf een slim afsteekje is. Even later kruisen we de spoorlijn en kijk, daar staat al een stel klassieke Volvo’s geparkeerd bij Dorpshuis De Bouwakker. Er is plaats genoeg en we sluiten netjes aan. Op het terras zien we al wat mensen op de picknick banken zitten. We lopen even naar binnen om ons aan te melden en daar staat al een tafel vol heerlijkheden: diverse soorten taart en koffie en thee. Dat begint al goed.
Buiten zijn de picknickbanken al bezet en er zijn alleen nog wat sta-tafeltjes. Eigenlijk willen we ook wel zitten, dus we pakken een paar stoelen binnen uit de caféruimte en slepen ze naar buiten. Maar de uitbater vraagt ons de stoelen weer terug te zetten want er komen zo steentjes onder de poten die later binnen erge krassen maken op de mooie houten vloer. Daar heeft hij een punt. En hij maakt het goed door even later een stapel plastic terrasstoelen naar buiten te brengen. Probleem opgelost.
We genieten van taart en koffie in het zonnetje, praten bij met bekenden en ondertussen loopt het aardig vol. Uiteindelijk zijn er 30 auto’s aangemeld, dus zeg maar zo’n 60 deelnemers. Een mooie deelname en een goed gevuld terras. Benieuwd hoe dat straks gaat bij de barbecue. En dan komt Jogé de Vries die deze dag heeft georganiseerd en de rit heeft uitgezet ons iets vertellen over de rit en het verdere verloop van de dag.
Zo, en dan is het moment om te gaan rijden. Wij wachten nog even tot de grootste drukte voorbij is en toeren er lekker rustig achteraan. We rijden Hattemerbroek uit en komen meteen terecht in een zeer boeiend landschap van weilanden en watertjes waar we via smalle boerenweggetjes doorheen zigzaggen. Het is heerlijk wijds en rustig en de weggetjes nodigen dan ook uit om ontspannen te toeren, soms even opzij voor wat fietsers. Het lijkt ook echt een ideaal fietsgebied met al die smalle weggetjes. Dit is het gebied dat grofweg ligt tussen de A50 en het Veluwemeer/Drontermeer. Het mooie is dat we toch vaak genoeg die grote wegen hebben gereden maar dit gebied dus nooit bezocht hebben. We rijden nu in noordelijke richting en komen uiteindelijk uit bij de Roggebotsluis waar we het Drontermeer oversteken en de hoofdweg weer in zuidelijke richting nemen langs het water. Met dat mooie weer ziet het er natuurlijk allemaal erg aantrekkelijk uit. Hier zien we dan ook meer toeristen en plaatsen waar je aan het water kunt recreëren. Aan het eind van de weg komen we bij een brug over het Drontermeer die we weer overgaan terug het ‘oude land’ op. En zo komen we bij Elburg. Een oud vissersplaatsje aan de voormalige Zuiderzee, nu heel toeristisch. Zeer de moeite waard om te bezoeken. De route leidt ons naar de parkeerplaats om het stadje te bezoeken. Maar wij kennen Elburg al redelijk en we vinden het nu te druk al ziet het er wel erg gezellig uit. We besluiten door te rijden.
En dan doen we iets doms. De route is perfect en duidelijk aangegeven maar wij besluiten niet de parkeerplaats op te rijden maar gewoon de volgende aanwijzing te volgen. En die zegt dat we van de parkeerplaats rechtsaf moeten en dan de Havenweg naar links volgen. In onze optiek klopt dat precies, als je het weggetje vanaf de parkeerplaats naar rechts de Havenweg op gaat, gaat die Havenweg even later inderdaad naar links. Maar dan komt de verwarring, we zijn al een eind verderop maar moeten een rotonde passeren en die komt maar niet. Dit kan niet kloppen. Maar waar zijn we nu en hoe vinden we de route terug? Gelukkig worden de straatnamen ook genoemd en we vragen onze Tomtom om hulp. Die leidt ons keurig terug naar de aangegeven volgende weg. En dan begrijpen we onze fout: je komt namelijk zodanig van de parkeerplaats af dat je rechtsaf moet om naar de Havenweg te komen, en daar ga je dan links. Dus precies de andere kant op dan wij. Pfff, maar we zijn weer op de goede weg. En zo gaan we weer het boeren land in tussen de Zuiderzeestraat en de oude Zuiderzee kust. Weer van die prachtige smalle weggetjes. En dan komen we ineens bij molen De Duif op een kruispunt van wegen. Hij ziet er mooi uit, er is onderin de voet van de molen een boeren ‘landwinkel’ en er voor een gezellig terrasje. Hier gaan we even lekker zitten met een drankje. En dan kunnen we mooi al die Volvo’s voorbij zien komen. Maar dat valt tegen, die zitten allemaal nog in Elburg. Geeft niks, wij zitten heerlijk in het zonnetje met ons drankje. Als we weer verder gaan blijken we al ineens bij Nunspeet te zijn, en daar gaan we dan ook de Veluwe weer op. Volgens de routebeschrijving kun je hier naar het bezoekerscentrum en een wandeling maken, maar dat is ons te warm, we rijden lekker door. En zo maken we een hele rondrit over de Veluwe, van Nunspeet naar Vierhouten, daar een lang stuk door het bos richting Emst waar we voor het dorp al weer afbuigen in de richting van Epe. Ook daar gaan we langs door een bosgebied dat we niet kennen, terwijl we toch ook vaak genoeg in Epe zijn geweest. We buigen weer af naar het noorden en komen dan door een bosgebied, de Dellen, waar we al eens eerder een Midsummerrit zijn begonnen. Uiteindelijk komen we bij onze volgende bestemming, Yestercar in Wezep. Een stichting die klassieke Volvo’s koestert, importeert uit Zweden en restaureert. We mogen even kijken. Ach, wat staan daar toch een mooie gerestaureerde auto’s! Vooral Kattenruggen in diverse uitvoeringen en vele die nog moeten worden aangepakt. Ook een paar vreemde eenden in de bijt: een VW Karmann Ghia in de grondlak en verderop ook een Karmann maar dan een cabrio. En achter in de loods vinden we nog wat oude brommers en een drietal klassieke Honda motoren. Hier kan je wel even een tijdje doorbrengen, maar we moeten toch echt verder want de barbecue wacht.
Zo’n barbecue kan nog wel een uitdaging worden met zoveel mensen. Maar bij deze locatie hebben ze daar de perfecte aanpak voor gevonden. De kok braadt de vleesjes en ieder mag langs komen, en zo vaak als je wilt. Steeds worden er weer andere vleesjes gebraden, dus steeds weer iets nieuws om langs te gaan. Werkte absoluut perfect: in no time hadden alle 60 mensen hun eerste hapje, en er was ook echt van alles, van patat die steeds werd aangevuld tot meerdere soorten brood, salades en sauzen, fruit en dan natuurlijk al die soorten vlees. En ook over de salades was nagedacht: geen schalen waar iedereen met de lepel in zit te roeren, maar plateaus met minisaladetjes, keurig opgemaakt die precies op een lepel passen. Zo blijft het netjes en je hebt precies genoeg voor één portie. We zijn wel vier keer terug geweest voor een volgend hapje en dan nog was er van alles genoeg. Absolute klasse!
En dan komt er toch echt een einde aan. We zijn verzadigd, vast een kilo aangekomen en passen nog net achter het stuur. We nemen afscheid van elkaar en gaan uiterst voldaan naar huis. Dit was een geweldige dag. Prachtig weer, een perfecte organisatie, een mooie rit met duidelijke aanwijzingen en leuke wetenswaardigheden en een eveneens perfecte catering. Kon niet beter. Hulde en dank aan Jogé de Vries voor deze dag!
