Sommige dingen beginnen gewoon een keer en groeien dan uit tot een traditie. Zo ook met de Snertrit van Regio Oost. Ooit begonnen als iets om in de koude wintermaanden aan het begin van het seizoen al iets leuks te doen, is het nu een evenement dat niet meer weg te denken is van de kalender. Dat blijkt wel uit het aantal aanmeldingen van 60 equipes! En dus start op zondag 4 februari 2018 weer deze traditie, dit keer vanuit Doetinchem.De sneeuwvlokjes dwarrelen door de lucht en het is koud. Echt passend weer voor een snertrit. Maar minder passend voor onze klassieke Volvo waar de aanjager van de kachel niet werkt en de ruitenwissertjes moeite hebben om alles bij te houden. En dan hebben we het nog even niet over al het zout dat weer gestrooid is. Die klassieker blijft dus even lekker op zijn plekje en de trouwe ‘huis-Volvo’ gaat deze keer het werk doen.
Happerij ‘Het Dichtertje’ is gelukkig makkelijk te vinden: A18 afslag 3 en bij de tweede rotonde links en even verderop zien we de Volvo verenigingsvlaggen al wapperen. Het pand zelf is helemaal in carnavals stemming. Ook binnen alles carnaval, maar nu nog even niet. Wel heel veel gezellige mensen, lekkere koffie en volop lekkers er bij.
Na het welkomstwoord en verdere toelichting door Marc Harleman gaan we op pad. De sneeuw is inmiddels weg en zelfs zien we vandaag zo nu en dan de zon. Na eerst een rondje industrieterrein om Doetinchem te verlaten begint het echt: weer van die heerlijke stille boerenweggetjes waar deze omgeving zo mee gezegend is. We zien weer eens hoe ruim en mooi ons land kan zijn als je even van de drukte en de gebaande paden af gaat, heel afwisselend landschap en mooie boerderijen. Genieten dus. Even gaan we van de koers af omdat de hoofdweg een bocht blijkt te maken terwijl de weg rechtuit hetzelfde naambordje draagt. De vergissing is snel opgemerkt en het gaat weer goed. Even later komen we bij het kasteel De Slangenburg. In de routebeschrijving staat dat je het niet kunt bezichtigen maar er wel aan de buitenkant kunt kijken. Gaan we doen, en we zijn niet de enigen, de parkeerplaats wordt ruim gevuld met Volvo’s. Het kasteel zelf ziet er mooi uit en is nog dagelijks in gebruik. Het park is wel toegankelijk en een aantal mensen met honden blijkt daar dankbaar gebruik van de maken. Het koetshuis is ingericht als restaurant en er staat een groot bord ‘Welkom’ op de deur. Maar goed ook, want de grote dichte deur nodigt niet meteen uit om binnen te gaan. Maar het woord is wel terecht, binnen is het gezellig en we zien verschillende groepjes Snertrit deelnemers lekker aan de koffie en lunch. Wij hebben nog even genoeg aan het lekkers van daarstraks en gaan onze weg vervolgen.
Het is al eens vaker gezegd: als je een routebeschrijving volgt heb je niet altijd een duidelijk beeld waar je nu eigenlijk bent, totdat je weer bij een dorpje of stadje komt. Zo ook hier, we kronkelen lekker door dit mooie landschap en dan ineens blijken we bij Zelhem te zijn. Aha, hier zijn we wel op vakantie geweest, dus hier en daar is het herkenbaar. We kunnen nu kiezen voor onverhard of een verharde route. We nemen de laatste, want met die regen van de afgelopen tijd ziet het er nogal modderig uit. Dat risico gaan we niet aan. En dan vervolgt de route zich en komen we uiteindelijk in Bronkhorst, het kleinste stadje van Nederland. Ook al zijn we hier wel vaker geweest, we besluiten om even de benen te strekken. Maar oh wat is het koud, dat hebben we vlug gezien! En zo gaan we uiteindelijk via onder andere Angerlo, Hoog- en Laag Keppel, en Wehl weer terug naar Doetinchem. We realiseren ons dat we in een grote cirkel rond Doetinchem hebben gereden. Heel knap uitgezet, deze route, door Karin en René Ruiter.En dan zijn we weer terug bij ons uitgangspunt, Happerij ‘Het Dichtertje’. We voegen ons bij de andere gasten en met een drankje en een gezellig gesprek wachten we op onze beurt voor het snertbuffet. Buiten is het weer hard aan het sneeuwen, dus echt passend. En dan mogen wij, het is lekkere snert, met stokbrood, kruidenboter en roggenbrood met katenspek. Maar zoals wel vaker, de keuken was even niet verdacht op de grote eetlust van Volvo rijders, dus als iedereen zijn kopje gevuld heeft, is het ook op. Gelukkig komt er later weer een grote pan, dus we kunnen nog een keer. En dat is ook genoeg, snert is voedend!
Als we naar huis gaan is de sneeuw opgehouden en is het droog. Perfecte timing voor een verder ook perfecte dag. Hulde en dank voor de uitzetters en organisatoren van deze dag!
