Het is inmiddels een soort traditie geworden om de najaarssleuteldag van Regio Oost in Elburg te houden bij garage Janse. Door omstandigheden kon dit nu niet doorgaan en werd garage Nieuwenhuijse bereid gevonden om ons deze keer te ontvangen.
Het adres is makkelijk te vinden, een afrit van de A28 door Zwolle nemen en dan zie je het zo liggen. Alleen even een klein probleempje, je rijdt op een hoofdweg en kan er niet af naar het bedrijf. Even puzzelen en een omweggetje over het bedrijventerrein, en we zijn er. Het staat er stikvol met Volvo’s maar even verderop is nog een plekje om onze trouwe Kattenrug neer te zetten.We lopen de deur van de werkplaats in en verbazen ons over de grote ruimte. Veel bruggen, en inmiddels ook veel sleutelende mensen. Natuurlijk de nodige Amazons maar ook een paar Kattenruggen, zouden zusjes (of zijn het broertjes?) kunnen zijn, beide in de zelfde kleur grijs. En verder een 140, 240, 264 en een 1800 coupé. In ieder geval kan je zeggen dat de sleuteldag aan een behoefte voldoet. Oh ja, er worden ook auto’s getaxeerd door taxateur Hans van Buiten. Ik word welkom geheten door een van de monteurs die hier ook rondlopen om zonodig raad en bijstand te verlenen.
Dan eens kijken wat er zoal gebeurt. Bij één auto is de werkcilinder van de koppeling vernieuwd en nu moet de zaak nog ontlucht worden. En dan daarna moeten ook de dubbele SU carburateurs beter afgesteld worden. En bij een Amazon wordt de olie ververst en nu opnieuw afgevuld uit mooie gele blikjes klassieke olie van Kroon. Daarnaast staat de 1800, hij blijkt kort geleden uit Amerika te zijn gekomen en moet nu zoveel mogelijk in orde gemaakt worden. Op dit moment zijn Michiel en zijn vrouw Jogé, wiens auto dit is, hard aan het sleutelen. Mooi gezicht is dat trouwens, man en vrouw gezamenlijk aan de auto bezig, zie je toch niet zo vaak. Michiel heeft zojuist de zender van de benzinemeter uit de tank geschroefd want de meter blijft ‘vol’ aangeven terwijl dat duidelijk niet zo is. Als hij er uit komt, blijkt wel waarom: het armpje waar de vlotter aan zit, zit helemaal vast. Voorzichtig bewegen helpt niet, hij zit echt stevig vast. Dan maar met WD40.
Een toevallig rondlopende monteur raadt ons aan om de zender van binnen gewoon vol te laten lopen met WD40 en voorlopig even weg te leggen. Tijd om aan een van de andere klussen te beginnen. Ze moeten nu nieuwe rubbers om de kleine zijraampjes zien aan te brengen. Alle rubber is in de Californische zon immers verdroogd. Het aanbrengen gaat voorspoedig: oude rubber er af, raam schoonmaken en rand in de vaseline en dan het glas in het nieuwe rubber. Vervolgens een touwtje in de spleet voor de sponning en dan raam en rubber tegen de sponning houden en met het touwtje de lip van het raamrubber naar binnen trekken. Het loopt er soepel langs en ineens zit het spul op zijn plek. Zo doe je dat dus. Ze moeten nog veel meer, maar nu komt er een brug vrij en wij gaan er met de Kattenrug op.
Ze maakte al een hele tijd een bonkend en klepperend geluid bij het rijden. Het leken de rubbers van de achterwielophanging. Maar die zijn inmiddels allemaal vervangen en helaas...het geluid is er nog steeds. Een mogelijkheid zou zijn dat het tussenlager van de cardanas te veel op en neer kan wippen, de rubbers van die ophanging zien er nogal slap en uitgelubberd uit. Vervangen, liggend op je rug, is er niet van gekomen, dat hebben we even uitgesteld tot we op een brug kunnen. Nu dus. Sleutelvriend Kees helpt met raad en daad. De cardanas wordt voor en achter losgemaakt van bak en achteras en dan kunnen we de as iets naar achteren trekken waardoor de rubbers bereikbaar worden. Nog steeds niet echt makkelijk, maar je kunt er net bij. De oude rubbers zijn inderdaad slap en floepen er zo uit. De nieuwe gaan er iets lastiger in maar met een schroevendraaier en meerdere vingers krijgen we ze er in gewipt. En dan monteren in omgekeerde volgorde, zoals dat altijd zo mooi in de handboeken staat. Tja, en dan proefrijden. Het voorterrein is nogal hobbelig dus dat is een goede test. Heel bedroevend, maar we horen nog steeds een soort geklepper. Wat kan het nou zijn? Terug de brug op en de auto op en neer laten wippen en luisteren. Een ‘voorbijganger’ help even wippen, dan kunnen wij luisteren. En ja, dan klinkt het bij de aansluiting van de linker-achter schokbreker aan de draagarm. De bout waar de schokbreker mee vast zit, voel je iets op en neer wippen. Hij heeft blijkbaar iets ruimte in het gat. Stijf aantrekken van de moer verhelpt het probleem. Zou het dan zo simpel geweest zijn waar we al jaren mee op de sleuteldagen op de brug naar gekeken hebben? Waarschijnlijk een combinatie van factoren, maar in ieder geval lijkt het nu stil te zijn. We gaan het ervaren.
Ondertussen wordt Kees weer weggeroepen voor hulp bij anderen en kijken we weer even bij Michiel en Jogé. Daar wordt nu een nieuw deurrubber gemonteerd. Heel raar, maar aan één kant is het nieuwe rubber net iets te kort, aan de andere kant past het rubber wel. Ze zijn beide nieuw besteld. Dan moet er maar een klein stukje van het oude rubber tussen gelijmd worden. En inmiddels is de ‘tankzender’ ook los, maar hij geeft nog steeds ‘vol’ aan. Een van de monteurs komt met een multimeter en meet de zender door: de weerstand blijkt kapot te zijn, dus er moet toch een nieuwe in.En dan is het wel tijd voor koffie en lunch. In de kantine vinden we een grote schaal met prachtige en heerlijke koeken in de vorm van het Volvo embleem en ook nog met “Volvo” als opschrift. Het ziet er ambachtelijk en zelf gebakken uit, en dat is absoluut bedoeld als compliment!
Inmiddels is de middag gevorderd en zijn de meeste klussen wel geklaard. Het is tijd om afscheid te nemen. Marc Harleman bedankt de Volvo medewerkers voor hun gastvrijheid en hun hulp bij deze sleuteldag en overhandigt hen iets lekkers. Alle lof voor deze gastvrijheid en hulp van garage Nieuwenhuijse die dat op zo’n korte termijn wilden verlenen! Het was een geslaagde dag, en wij gaan met een stille Kattenrug weer huiswaarts.
Team Regio Oost
