
Het is zaterdag 1 oktober 2016. Het is nog een beetje donker en het ziet er bewolkt uit, maar volgens Buienradar wordt er geen neerslag verwacht in Elburg. Een goed moment om onze trouwe Kattenrug eens te gaan verwennen. We hebben even op het lijstje gekeken, maar het is alweer twee jaar geleden dat hij nieuwe olie heeft gehad en is doorgesmeerd. Nu hebben we weliswaar niet zoveel kilometers gereden, maar het wordt wel weer eens tijd.
In Elburg missen we de wapperende clubvlag, maar de parkeerplaats vol met klassieke Volvo’s maakt wel duidelijk waar we moeten zijn. We zien een hele rij Kattenruggen, een paar Amazons en enkele 1800’s. De hegemonie van de Amazon lijkt hiermee wat doorbroken, iets wat bij andere bijeenkomsten ook al opvalt.
Binnen is het al aardig druk, alle bruggen zijn bezet en er staan nog wat auto’s ‘los’ op de vloer. We begroeten de heer Janse die zoals gewoonlijk ook zo nu en dan even gezellig komt kijken en zonodig raad geeft. En we praten wat bij met de vele bekenden en gaan maar eens kijken wat ieder zoal aan het doen is, wij kunnen voorlopig toch niet aan de slag op de brug.


Op de brug wordt een Amazon gecontroleerd en worden een paar smeernippels doorgesmeerd. En op een andere brug staat een Kattenrug met een versnellingsbak waar duidelijk te weinig olie in zit. We doen het even samen, met een speciale pomp de olie er in zien te krijgen, en het blijkt wel echt nodig te zijn. Maar goed, deze is ook weer op peil.
Ondertussen kijken we samen ook nog even naar de koppelings as, daar is het rubber lagertje versleten en dat verklaart het soms metalen tikken bij het bedienen van de koppeling. En we ontdekken hoe dat lagertje te vervangen is. Heel interessant, want bij onze Kattenrug is precies het zelfde aan de hand. Dat vinden we altijd weer het mooie van dit soort dagen, je leert van elkaar!
En dan mogen wij de brug op. Oude olie er uit, nieuwe olie er in, we weten inmiddels wel hoe dat gaat. Maar dan, doorsmeren; je kan er nu zo lekker bij. We pakken de vetspuit en...oef! er komt niets uit. Leeg. En hadden we dan niet dat nieuwe patroon er in gedaan? Blijkbaar niet. Maar gelukkig heeft de garage ook nog een ouderwetse vetspuit en die mogen we lenen.
En dan.....Jaaaa, het is weer zover, we worden geroepen om kibbelingen en haring te komen eten. Ook al zo’n traditie! In de garage staat inmiddels een tafel met twee banken en schalen vol dampende versgebakken kibbelingen en schalen met stukken haring. Iedereen zit gezellig te smullen en ondertussen verder te kletsen. Zo leer je elkaar ook weer beter kennen.

En dan is iedereen wel zo’n beetje klaar. Alle auto’s goed verzorgd, alle gesprekken zijn geweest en de garage krijgt weer rust. Eddie Slootman dankt de heer Janse hartelijk voor de buitengewone gastvrijheid en de gezelligheid. Het was weer een geslaagde sleuteldag.
Wij gaan nog even het stadje in want ook daar is het nog druk en gezellig. Over een jaar zijn we zeker weer van de partij!






