Nordkapp 2014
Wat bezielt een mens om mee te doen aan een reis naar de Nordkapp? Vooral omdat je je op 1 januari 2013 moet opgeven voor 
een reis die op 23 mei 2014 van start gaat. En waarom ga je jouw mooie Amazon 122S van 1965 aan zo’n tocht blootstellen? En is je gezondheid tegen die tijd wel goed? Om de doodeenvoudige reden dat hiermee een oude wens in vervulling kan gaan.
Dus werd op 1 januari 2013 om 00.10 uur de computer opgestart om ons aan te melden. De praktijk is immers dat je er snel bij moet zijn, anders is de reis al vol geboekt. Dat bleek ook zo te zijn, want uiteindelijk gingen we, zoals bekend, met 92 equipes van start waar er 44 bedoeld waren.
Gaandeweg werd steeds meer duidelijk over de aantallen auto’s en personen, de indeling van de reis en de route die langer werd dan gepland, omdat het verblijf op de Lofoten werd uitgebreid. Ook het aantal af te leggen kilometers op de reisdagen werd veel meer dan aanvankelijk gedacht.
Toch gingen we op 23 mei 2014 vol goede moed op weg, waarbij we hoopten dat zowel mens als machine het zouden volbrengen. Dat onze mooie Amazon het zou redden, daar waren we niet zo bang voor, de voorbereiding was goed en de keuring had hij goed doorstaan. Maar wat wil je ook: het gaat hier om een auto die weliswaar al bijna 50 jaar oud is, maar bij vertrek pas 32.000 echte kilometers had gelopen.
We zijn in het verleden al vaker in Scandinavië geweest (Trondheim was het 
verst) en we kennen de reputatie van de staat waarin de (doorgaande) wegen verkeren. Hoe noordelijker we kwamen hoe slechter de wegen. Maar wat een ruimte en vooral stilte in vergelijking met Nederland. Zet hier je TomTom aan en over een paar kilometer komt er al een rotonde. Daar ligt, als voorbeeld, de eerste rotonde op 155 kilometer en de eerste T-kruising (verhard) op 95 kilometer rechts. Ongelofelijk, maar waar.
We hebben in het begin trouw het routeboek gevolgd, maar omdat we niet deelnamen aan de diverse excursies konden we ook 
afwijken c.q. extra omrijden om dingen te zien die we graag wilden zien. Bijvoorbeeld de haven van Narvik en bepaalde kustwegen op de Lofoten. Aangezien we de Peer Guint route in het verleden al gereden hadden, hebben we die laten vallen en daarvoor in de plaats een route langs de vele fjorden + bijbehorende ferries genomen. Dat blijft toch het mooiste stuk van Noorwegen, vinden wij.
Onze Amazon heeft de reis zonder technische problemen volbracht. Slechts een afgebroken bout van de rugleuning van de bijrijdersstoel en een motorkap die niet meer open ging viel reuze mee. Dankzij een truc van het technische team kon de motorkap probleemloos weer open. De kilometerteller stond bij thuiskomst op 41.100, wat betekent dat we totaal 9.100 kilometers gereden hebben.
De reis was wel een flinke aanslag op de gezondheid van Arie en het kostenplaatje was stevig. Eindconclusie: we zijn blij dat we de reis gemaakt en volbracht hebben. Het was avontuurlijk, indrukwekkend en heel veel genieten.
Arie en Krijnie Zevenbergen (regio-Zuid)
