M47 of hoe het weer eens uit de hand liep

Al even terug beloofde ik naar aanleiding van het topic "een vijfbak in de Amazon" om het onderwerp over te hevelen naar deze rubriek omdat ik wat aan het afdwalen was. (komt vaker voor)
Ondanks alle spookverhalen is de M47 een prima bak die in mijn 945 het uitstekend gedaan heeft (alle 360.000 kilometers en vast nog veel meer bij de huidige eigenaar)
Ik ga tenslotte ook geen 200PK in de Amazon zetten.
In ieder geval had ik snel twee bakken gevonden: de eerste mét kilometertelleraandrijving en een tweede zonder.
De eerste lag in de buurt van Dedemsvaart en laat er nu net geen bus rijden tussen Dedemsvaart en Vlissingen. Gelukkig was een transportbedrijf waar ik de eigenaar van ken zo vriendelijk om het ding op een van hun vele ritten op te halen. De tweede bak heb ik onlangs in Limburg afgehaald bij een fantastische Volvo-enthousiast.
Om maar met de eerste M47 te beginnen: via een vorkheftruck (foto 1)was het ding snel in mijn V-70 gedropt. Thuis direct bespoten met een rijkelijke hoeveelheid reiniger waarna alles wat maar op een opening leek afgeplakt en hup, de straalcabine in.
Dan met heel veel druk de moer van de polei los weten te krijgen. Het meegeleverde koppelingshuis in een hoek gezet want ik heb al tijden zo'n zeldzaam exemplaar staan waarmee de bak rechtop achter de eveneens rechtopstaande motor komt te hangen.
Achterkant gedémonteerd, deksel er af, en vervolgens drie dagen bezig geweest om de aangekoekte pakkingsresten te verwijderen. Motip pakkingverwijderaar is prima spul. Tenminste als je meneer Motip bent, want die verdient er aan. Verder is het net zo succesvol als gemalen dakpannen in tomatensaus. Kortom: heel langzaam, heeeel veeeel geduld maar daarna was alles dan ook mooi glad. In deze drie dagen heb ik de vul- en de afloopt laten marineren in de kruipolie waarna ze beiden volgend de Schwarzenegger-methode los kwamen.
Inmiddels veel onderdelen besteld bij diverse leveranciers waar nog het wachten op is. Na binnenkomst daarvan volgt meer.

Teun

Als je de tunnel toch gaat verbreden, maak je hem dan ook meteen van aluminium oxynitride? Het oog wil ook wat.. :mrgreen:

Hoi Teun,
Leuk hè om zo'n oude bak uit elkaar te halen....toch denk ik dat je een goede keuze maakt.
Ik ben doende een ES te restaureren, er staat al een paar jaar een M46 met J-type OD te wachten.
Komt uit een '74 142GT, welke ik helaas heb moeten slopen.
Daar zit het zeldzame koppelingshuis voor, die hem op de B20 plaatst en de pookbediening.
Teven zit er een Weber valstroom carb op, jaren naar gezocht.

Alternatief zou nog zijn een M410, maar deze zijn zeldzamer dan een nuchtere klant in een café.

Om terug te keren naar je item M47, is jouw koppelingshuis origineel ?.
Anders zou ik hem laten controleren, recent heb ik een bak in de poejer gedraaid omdat er niet zorgvuldig genoeg was gekast... 1 mm geeft bij de bak meerdere mm speling en dan draait hij in de soep.
Snap je ?

@ Erik

Ik kende de naam ALON nog niet, maar ik lees dat het transparant is en kogels kan stoppen. Zeeland is gelukkig rustiger dan de randstad, dus ik denk dat ik het maar bij plaatstaal houd. Mooi wordt ie wel en af en toe een kijkje nemen zou best leuk zijn.

@ Ed

Het is een origineel koppelingshuis. Ik vraag mij trouwens al een hele tijd af hoe ze "even" twee huizen doorsnijden en tegen elkaar lassen. Je moet dan toch, wil je het goed doen, een behoorlijke "jig" maken om een en ander op te spannen.
In ieder geval loopt de bak zelf zijdezacht sinds ik vanmiddag de boel weer in elkaar gezet heb. Alleen het deksel moet er nog op.
Voor de pakkingen uiteraard een dun laagje Dirko-grijs gebruikt. De DHL was ook aan de deur met mijn "short-shifter" pook die zo mooi is dat ie eigenlijk in een museum hoort.

Prachtig verhaal !
Ik ben benieuwd naar je bevindingen straks, heb zowel de M47 als de M46 nog liggen maar ga waarschijnlijk t.z.t. ook de M47 pakken.

succes met het vervolg, groet Jan

Ben nu in Stuttgart bij mijn schoonzus en zwager. Morgen en overmorgen gaan G?nter en ik naar de RetroClassics.
Gisteren het koppelingshuis naar Frey Schweisstechnik gebracht waar ze ook aan laserlassen doen. De firma is hier een begrip en dat zegt wat in een stad met Mercedes, Porsche, Bosch, Mahle, Festool, Fein en ga maar door. Gezien hoe ze een scheur in een blok repareerden. Hete aangelegenheid, maarje wordt koud van de schoonheid.
Aan het uiterlijk van het gebouw zou je het niet zeggen.
Verder moest ik mee "shoppen" en kijk eens wat ik zag. Mijn maat niet, maar misschien iets voor een youngster?

Teun

Gisterochtend om 06:00u opgestaan en het koppelingshuis afgehaald. (Duitsers beginnen vroeg)
Mooi werk, dus ik dik tevreden. Vervolgens voor de tweede dag naar de Retro Classics.
Erg mooi, maar vooral erg duur. Volgens mij stond er voor iedere Oosterbuur een Mercedes of een Porsche.
Eén 1800ES gezien, maar verder geen Volvo's en al helemaal geen Volvo-club en da's jammer. In ieder geval heerlijk weer en lekkere worstjes en biertjes tussen de bedrijven door.
Vandaag mail van de Volvo-dealer dat mijn onderdelen aangekomen zijn en bericht van Skandix dat de versnellingsbaksteun onderweg is is.
Maandag moet dus alles binnen zijn. Alleen nog uitvogelen welk druklager nodig is, de aandrijfas en het tunneldeel afhalen en t.z.t. het dwase balkje maken waar de versnellingsbaksteun op rust.

Wordt na 't weekeinde vervolgd,
Teun

Mooi gelast. Moeilijke plek om bij te komen met de kop van het TIG apparaat, vandaar waarschijnlijk dat ze de 'gleuf' volledig hebben overbrugd.
Ben wel een beetje benieuwd hoe het er aan de andere kant uit ziet.
Ik heb mij al afgevraagd of dit ook niet te dichten zou zijn met die chemische vloeibare metaal las producten zoals JB-weld, grote krachten komen er daar immers niet op, maar lassen is natuurlijk zeker spelen.

Hi Ivo,


Antwoord duurde even, maar wij zijn inmiddels weer thuis.
Het overbruggen van de gleuf was geheel op mijn verzoek. Alternatief was geweest om een stukje aluminium op maat te maken en er in te lassen, maar dit prefereerde het bedrijf.
De buitenkant is maagdelijk gebleven. Absoluut vakwerk.
Wat betreft de rest: frezen om ruimte te maken voor de schakelstand moet nog gebeuren.
De Volvo-dealer had één in plaats van vier rubber ringen mee laten komen voor de ophanging van de remote, dus dat levert ook weer een vertraging van een dikke week op.

Tussen alle schitterende projecten (electrisch en cabrio) door nog even een kleine update: eindelijk tijd gevonden om het koppelingshuis te frezen zodat de schakelstang er moeiteloos in kan wegzakken. Omdat ik (nog) geen freesbankje heb ben ik naar mijn goede vriend Willem van Staveren in Middelburg gegaan. Het wachten is nu nog alleen op de rubbers om de remote te monteren en dan is het klaar.