De kerstperiode is een tijd van bezinning. Thema's als saamhorigheid en oorlog en vrede komen als vanzelf aan de orde. Het is daarom wel passend dat de jaarafsluiting plaatsvond in het bevrijdingsmuseum in Groesbeek.
Het is even zoeken waar het museum precies is, maar de trouwe Tom Tom weet dat feilloos aan te geven. "Bestemming bereikt", maar klopt dat wel? Op de aangegeven plaats zien we een nogal industrieel gebouw, een soort grote platte metalen doos, niet bepaald een museum. Maar dan zien we een tank staan, dus het zal toch wel goed zijn. We worden doorverwezen naar het restaurant waar koffie met heerlijke appeltaart klaar staat, en waar we al de nodige bekenden tegenkomen. De opkomst is behoorlijk, naar later zal blijken zijn er liefst 47 deelnemers gekomen.
Na de koffie worden we uitgenodigd in de filmzaal. We krijgen eerst een stukje uitleg over het museum. Het blijkt niet zomaar op deze plaats te liggen; er is juist hier zwaar gevochten tussen de Duitse troepen en de geallieerden tijdens de opmars in 1944. En ook de wat eigenaardige vorm van het museum wordt verklaard: het is het voormalige directiegebouw van Neeltje Jans, het werkeiland van de deltawerken in Zeeland. Dan krijgen we een film te zien over de opmars vanuit Zuid Nederland naar het Noorden. We kennen allemaal wel de film "Een brug te ver" over de mislukte verovering van de Rijnbrug in Arnhem. Dat is gespeeld, maar dit is echt. Het zijn unieke beelden die daar gefilmd zijn. Het komt dan wel even echt op je af hoeveel mensen daar bij betrokken zijn geweest en welke offers er gebracht zijn om ons te bevrijden. Je krijgt al kippenvel bij het zien van al die parachutisten die op dat moment weerloos in de lucht hangen en als menselijke schietschijf dienen. En de beelden van mannen die voor hun leven roeien op de heftige stroom van de rivier De Waal, in een soort canvas bootjes. Achteraf blijkt de helft van die bootjes uit het water geschoten te zijn. Indrukwekkend.
Dan gaan we onder leiding van een gids het museum door. Onze gids is 'mevrouw Ria' die de bevrijding als klein meisje nog zelf heeft meegemaakt in Nijmegen. Ze kan er enthousiast en boeiend over vertellen. Het gaat te ver om alles op te noemen wat we zien, maar een paar dingen blijven toch wel hangen. Allereerst een diorama met een van de echte canvas bootjes waarmee de soldaten de Waal overstaken. Het ziet er niet bepaald stevig uit. En een beeld van het bombardement van Nijmegen, waar de geallieerden per ongeluk hun bommen hebben laten vallen terwijl ze dachten dat het Kleef was. Onze gids Ria was er ooggetuige van geweest, en weet dat verhaal zeer tot leven te brengen. En verder zijn er levensechte beelden van het leven in die tijd, heel veel gegevens uiteraard over de opmars en de bevrijding. En dan zien we een soort koker op de grond met een dekseltje. Je kunt dat oplichten en naar beneden kijken. Dan zien we ineens onder ons allerlei oorlogsattributen liggen. Ligt dat daar dan in de grond? Het blijkt dat er onder het gebouw nog een enorme kelder is waar alles wat op deze plaats gevonden is, en dat is heel veel, is opgeslagen. En daar kunnen we dan via die koker even een glimpje van opvangen. Heel speciaal.
Tenslotte worden we uitgenodigd voor de afsluiting in de 'koepel' een interessant bouwwerk van zeildoek dat als een soort grote bol door masten met touwen overeind wordt gehouden. Hier zijn plaquettes waar alle namen van de geallieerde soldaten op staan die tijdens deze bevrijdingsactie zijn gesneuveld. En dat zijn er veel, héél veel! Terecht om daar eens even goed bij stil te staan.
Na de afsluiting wordt het tijd om het serieuze te verwisselen voor gezelligheid. We gaan naar het nabijgelegen restaurant voor een heerlijke maaltijd. In de gezellige in kerstsfeer aangeklede zaal kunnen we nog kiezen welke gerechten we uit het keuzemenu willen hebben. Hoe ze dat voor zoveel mensen voor elkaar krijgen, is ons een raadsel, maar het lukt. Een heerlijke maaltijd is het gevolg, afgesloten met een prachtig dessert en dan ook nog koffie. En natuurlijk weer allemaal gezellig bijpraten, want dat is toch altijd een belangrijk element van deze bijeenkomsten. Dan blijkt toch steeds weer dat onze regio langzamerhand als één grote Volvo familie aanvoelt. Na een afsluitend dankwoord voor de organisator van deze dag, Kees Vos samen met Reinhilde, nemen we afscheid van elkaar met goede wensen voor de feestdagen en het komend jaar. We nemen onze Volvo en laten ons door de Tom Tom weer naar huis leiden. Ondertussen nog nagenietend van een fijne dag. Kees en Reinhilde, bedankt!
Team regio Oost.
