De weg naar ons beginpunt, Volvo Dealer Harrie Arendsen in Ruurlo, kennen we al van vorige keren toen we daar onder andere voor een sleuteldag te gast waren. De weg is rustig, onze, bijna klassieke, huis-Volvo snort tevreden over de met zout bestrooide wegen. Hier en daar nog een beetje sneeuw, maar het meeste is inmiddels weg. En een strakblauwe lucht boven ons. Later zullen we begrijpen hoe dat komt...
Bij aankomst staat de parkeerplaats al weer helemaal vol maar gelukkig is er nog een grasveld naast en daar vullen we de ruimte op met samen met de nog na ons komende auto’s. Uiteindelijk zullen er 63 equipes aan deze rit beginnen, een geweldig succes zo vroeg in het jaar. En dan valt het op dat er toch nog een flink aantal klassieke Volvo’s op de parkeerplaats te zien is, zoals Kattenruggen, Duett’s een paar 1800’s en ga zo maar door. Volvo’s laten zicht blijkbaar niet afschrikken door een beetje winterweer!
In de showroom worden we zeer gastvrij ontvangen met koffie en een heerlijke slagroompunt en we lopen wat rond tussen de mooie nieuwe Volvo’s. Maar er staan ook nog wat klassiekers. We komen er niet aan toe om ze te bekijken, er wordt al meteen bijgepraat met alle bekenden die we alweer zo’n tijd niet hadden gezien.
En dan beklimt Marc Harleman de open trap naar het kantoor en spreekt ons toe. Allereerst heet hij ons welkom en dan legt hij het een en ander uit over de rit. En dan wordt ook duidelijk waarom het zulk mooi weer is: hij heeft al dagen op zijn knieën gelegen om dit bij de weergoden af te smeken. Kijk, dat werkt dus, dat laten we hem vaker doen! Vervolgens nodigt hij vestigingscoördinator Gerwin Meulenbrugge bij hem op de trap en bedankt hem voor de geweldige ontvangst en hij overhandigt hem het jubileumboek van de Vereniging en een tas met allemaal lekkere soorten bier. Een flink applaus is het gevolg.
We krijgen onze routebeschrijving uitgereikt in een mooie Volvo tas met lekkers en nog een paar mooie boeken van Harrie Arendsen, waaronder een boek ter gelegenheid van het 50 jarig bestaan van Harrie Arendsen, een prachtig jubileum!
En dan gaan we rijden. In een gezellig treintje met een Duett als gids voor de modernere Volvo’s rijden we door het mooie Achterhoekse land. Je weet nooit precies waar je rijdt want je volgt de routebeschrijving, maar dat maakt niet uit, de weggetjes zijn allemaal even aardig om te rijden. Heerlijk rustig is het hier nog, kronkelige boerenweggetjes met ruime boerderijen en vooral veel ruimte en groen. Maar dan zien we ineens een bordje met een verwijzing naar iets wat we herkennen, de Erve Kots in de buurt van Lievelde, een museumboerderij met openluchtmuseum. We laten hem - nu letterlijk - links liggen en rijden door. Zo komen we in een dorpje met de mooie naam Beltrum. Niet groot, je bent er zo doorheen, maar ze hebben wel een kerk. We rijden het dorp weer uit en zigzaggen door dit gebied. De route is goed aangegeven, maar je moet goed opletten met tellen van de bedoelde zijweg, want er zijn veel doodlopende weggetjes die dus niet meetellen. De Tomtom helpt dan wel omdat je de gewenste weg kunt zien aankomen, waardoor je op het laatste moment niet verrast wordt. De wegen hebben hier trouwens prachtige namen, zoals bijvoorbeeld de Veldpapenweg, de Hupselsemarkenweg of de Sloezenweg. Je probeert je er echt iets bij voor te stellen.
En dan komen we aan in Borculo. Een leuk plaatsje, we zijn daar zelf ook al een keer eerder geweest. Nu maken we een rondje en gaan de zelfde route weer het dorp uit en weer zigzaggend uiteindelijk richting Eibergen. Volgens de routebeschrijving is daar de Hema open en geschikt voor een consumptie en een sanitaire stop. Daar zijn we inmiddels wel aan toe en we parkeren pardoes voor de Hema; ja, op zondag kan dat wel, er is plaats genoeg. En dan blijkt ook wel waarom, de Hema is helaas toch gesloten op zondag. Dan maar op zoek naar een andere pleisterplaats. We krijgen een tip dat verderop een café-restaurant open is. Dat klopt, en dat zit dan ook barstensvol met mede Volvo rijders. Gelukkig gaan er net mensen weg en we kunnen hun plaats innemen. De bediening heeft met twee mensen de handen vol aan deze drukte, dus we zitten er nog wel even. En...als we ons drankje op hebben is de hele tent ook weer leeg. Ze zullen wel even vreemd hebben opgekeken van deze invasie.
En zo gaan we weer verder en via Neede en Goor komen we uiteindelijk bij onze eindbestemming in Markelo, restaurant De Poppe, waar ons snertbuffet klaar zal staan. We hebben daar een aparte en bijzonder sfeervol ingerichte zaal. We schuiven aan bij een tafel waar nog een paar plekjes vrij zijn en maken zo weer nieuwe kennissen. De herkenbaarheid is meteen groot, het blijkt dat onze tafelgenoten ook een Kattenrug hebben zoals wij, maar dan ook nog in de zelfde kleur, met de zelfde bekleding, alleen een jaar ouder. En de andere tafelgenoten hebben onder andere een Duett. Dat geeft genoeg stof voor gesprekken.
Maar dan komt de ‘maitre’ met een microfoon en spreekt ons toe. Uiteraard weer welkom, maar daarna benadrukt hij dat er echt, en dan ook écht, meer dan genoeg snert is voor iedereen en dat we onbeperkt kunnen terugkomen voor hernieuwde vulling van onze soepkom en het roggenbrood. Ze maken dat meer dan waar! De snert is heerlijk, het roggenbrood met katenspek smaakt perfect en we gaan zeker een keer terug, sommigen misschien wel twee keer. Als de ene grote ketel leeg is, wordt er met twee man een volgende aangesleept, en er wordt ons verteld dat er in de keuken nog twee (!) ketels staan. Dat krijgen we met zijn allen echt niet op!
Na nog een drankje en een gesprekje is het wel gebeurd en gaat ieder zeer voldaan en tevreden weer huiswaarts. Het was een mooie rit en een perfect verzorgde afsluiting!
Hartelijk dank aan Marc en Esz die hier weer voor gezorgd hebben.
Team Regio Oost.