Deze zaterdagochtend is van een Midsummer gevoel weinig sprake, het is donker, het miezert en het is zo ongeveer 15 graden kouder dan de dagen er voor. Maar vooruit, in de auto is het droog en het land kan wel een beetje regen gebruiken na alle warme dagen.Het is even zoeken naar de Ossenstal in Epe gelegen aan, hoe kan het ook anders, de Ossenweg. Dat blijkt een bijzonder ribbelig soort zandweg te zijn waar je echt heel rustig overheen moet, willen de vullingen in je tanden blijven zitten. De weg eindigt bij de Ossenstal, een bijzonder rustiek houten gebouw in een soort cirkel gebouwd. Het ligt in het bos echt in de ‘middle of nowhere’ maar wel op een kruispunt van fiets- en wandelroutes. De grote parkeerplaats is al wat gevuld met Volvo’s van diverse typen.
We worden binnen hartelijk begroet, melden ons aan en kunnen ons gaan laven aan koffie en gebak. Onder andere appelgebak met een enorme berg slagroom. Je kan je voorstellen dat ze hier ingesteld zijn op hongerige fietsers of wandelaars die moeten bijkomen. Als we om ons heen kijken lijkt het alsof er maar weinig deelnemers zijn. Dat blijkt gezichtsbedrog, de zaal is zo groot dat het handjevol Volvo rijders in het niet lijkt te vallen, maar er zijn uiteindelijk toch zo’n 60 deelnemers. Een mooie opkomst.
Als iedereen er wel zo’n beetje is en de koffie en taart zijn genuttigd, worden we nog een keer welkom geheten door Marc Harleman en daarna volgt een uitleg van Jogé de Vries over de route.
En dan op pad. Natuurlijk hebben we weer te veel staan bijpraten en bij elkaars auto’s gekeken, dus zijn we zo ongeveer als laatsten weg. Eerst weer over die zandweg met dat geribbel, maar dan wordt het mooi. Over prachtige boswegen komen we via Heerde bij het IJsselland. Ineens rijden we door een groen en weids gebied. We moeten eerst nog een stukje onverhard, en in de routebeschrijving staat “rustig rijden”. Nou, dat is bijna nog te veel, mensenlief wat is dat een slecht stuk. We schuiven zo ongeveer van kuil naar kuil. Maar dan komen we uiteindelijk toch bij de IJsseldijk en die zullen we zo ongeveer volgen van Terwolde tot Hattem, maar dat is geen enkel probleem want het land en de rivier zijn zo gevarieerd dat je bij elke bocht in de dijk weer een ander uitzicht hebt. Prachtig! De echte Hollandse zwarte wolkenluchten maken het nog extra spannend. En het is hier duidelijk een ooievaarsgebied. Op één plek zaten er zo veel dat het wel een kippenfarm leek, het hele weiland liep vol met ooievaars, dat is echt zeldzaam!
Onderweg is er nog iets heel nieuws: daar is een stuk land afgegraven om de IJssel ruimte te geven voor overstroming. De dijk is daar weggehaald en in plaats daarvan gaan we een enorm lange brug over, eigenlijk meer een weg op palen. Heel bijzonder om te zien.
Bij Hattem gaan we de dijk af en bij het stadje worden we opgewacht door Michiel en Jogé die ons doorverwijzen naar een parkeerplaats als we het stadje willen bezoeken. Hattem viert namelijk ook de Midsummer en het is er flink druk waardoor alle parkeerplaatsen bezet zijn. We zijn wel toe aan een wandelingetje en lopen het stadje in. We zijn niet de enige Volvo rijders die dat doen, we komen elkaar overal weer tegen. Het stadje staat vol stalletjes en muziekpodia waar uitvoeringen worden gegeven. En als je daar wat tussendoor kijkt, blijkt Hattem zelf ook een bijzonder stadje te zijn. Een prima uitstapje dus.
En dan gaan we weer verder, weer door het rivierenland voorbij Zwolle en richting Zalk. Kent u ‘Klazien uut Zalk’ nog? Was dat nou het typetje van Van Kooten en De Bie, of was dat juist de echte? Wie het weet mag het zeggen.
Tenslotte gaan we met een soort grote boog weer terug. En ineens realiseren we ons dat we met het oversteken van de Zuiderzeestraatweg zomaar weer de Veluwe zijn binnengereden. En we rijden weer door dat mooie bosgebied terug naar de Ossenstal. Wéér die ribbelzandweg, en we zullen hem straks nòg een keer moeten rijden. Maar niet getreurd want de gezelligheid en de barbecue staan ons te wachten.
Binnen zit het nu helemaal vol met dagjesmensen die pannenkoeken komen eten. Maar gelukkig zijn onze tafels gereserveerd en de bediening is zo geroutineerd dat we er geen last van hebben, het maakt het juist wel gezellig. En dan, na een drankje is het zo ver: we mogen aan het eten beginnen. Er staat eerst een grote pan soep op ons te wachten. En ondertussen is de barbecue aangestoken, gelukkig binnen en vlak bij onze tafels, want buiten regent het zo nu en dan weer. Er is keuze genoeg aan vlees en salades en de barbecue is groot genoeg zodat iedereen wel een plekje voor zijn vleesjes kan vinden. Niet allemaal tegelijk natuurlijk, maar wie heeft er haast op een feestelijke avond als vandaag?
En dan is het toch echt een keer afgelopen. We hebben genoeg gegeten en gedronken, en alles is een keer wel gezegd of gedaan en langzamerhand gaat iedereen weer voldaan naar huis. We waren het er met zijn allen absoluut over eens dat dit een prachtige rit was en heel duidelijk uitgeschreven. En ook een perfecte locatie met eveneens perfecte organisatie. We weten wel dat Nederland nog veel mooie plekjes heeft, maar met een rit als deze ontdekken we ineens weer allerlei leuke dorpjes en plaatsen die we nog niet kenden, ook al komen we wel vaker in deze omgeving.
Met hulde en hartelijke dank voor Michiel Werner en Jogé De Vries die deze keer de organisatie en de rit hebben verzorgd. Zó willen we de traditie wel graag in ere houden!
