Het is een goede gewoonte geworden bij regio Oost om het jaar feestelijk af te sluiten. Niet met een rit, want meestal is het weer niet geschikt voor onze klassiekers en bovendien zullen er de nodige verplicht op stal moeten staan. Nee, er wordt gekozen voor iets speciaals met een afsluitend feestelijk eten.
Dit keer is het thema "zout". Heel toepasselijk in deze tijd van het jaar: zout op de weg, zout in het eten. We zijn te gast bij het zoutmuseum in Delden.
Zaterdag 13 december 2014, we wenden onze Volvo neus in de richting van Delden. Hotel Restaurant het Witte Paard is ons doel. We zijn dit keer wat vroeg en op de parkeerplaats staat nog slechts één Volvo, die van de organisatie. Maar daar komt snel verandering in en de Volvo's (en enkele 'vreemde' voertuigen) stromen binnen. We krijgen een kaartje uitgereikt om later onze drankjes te registreren, en we worden uitgenodigd om naar het zoutmuseum te lopen, 300 meter verderop. Dan blijkt dat wij niet de enigen zijn die in Delden feest vieren, het dorp is helemaal versierd en in de lange hoofdstraat is een kerstmarkt ingericht. We prijzen ons gelukkig dat we een 'eigen' parkeerplaats hebben, want de straten staan bomvol geparkeerde auto's. We volgen de bordjes naar het zoutmuseum en wurmen ons door de mensenmassa en tussen twee kraampjes door om het museum te bereiken.
Binnen worden we ontvangen in een filmzaaltje waar we koffie of thee krijgen, mét een gevulde koek, even later aangereikt door Eddy. Heel gezellig, en ondertussen kunnen we genieten van een filmpje over het zoutwater golfslagbad van Boekelo.
Als de koffie op is krijgen we een uitleg over het ontstaan van de zoutindustrie in dit gebied. Het blijkt dat in 1886 in de grond is geboord door de baron van Twickel, op zoek naar schoon drinkwater. Dat vond hij niet, maar wel veel zout. Hij wenste er echter niets mee te doen. Pas na de 1e wereldoorlog, toen de import van zout stil lag, is er toch wel geboord en heeft men ontdekt dat er twee zoutlagen in de grond zitten. Eén op ruim 400 meter diepte, en één een heel stuk dieper. En in Boekelo zat het nog dichter bij de oppervlakte. Daar heeft men toen een zoutfabriek gestart. Het zout wordt gewonnen door in een boorput water naar beneden te pompen en dan het opgeloste zout weer naar boven te pompen. Dit gaat door leidingen naar de fabriek waar het door indampen weer zout wordt. Natuurlijk is het wat eenvoudig voorgesteld, want er moeten nog wat bewerkingen worden uitgevoerd om het zout te reinigen. En die boorputten, zien we die dan ook? Ja, wel degelijk! Wie in dit gebied rondrijdt ziet overal van die kleine lage huisjes. Het lijken stalletjes of kippenhokken, maar het zijn gewoon de afdekkingen van de boorput. Er zit dan ook niets anders in dan een afsluiter en twee buizen die de grond in gaan. Er zijn oorspronkelijk ook echte boortorens geweest, maar die zijn nu vrijwel verdwenen. Ze zijn ook niet meer nodig omdat nu met mobiele boorinstallaties wordt gewerkt. Tot zover de uitleg over het zoutwinningsproces. En dat golfslagbad dan? Dat was eigenlijk een bijproduct. Op een gegeven moment moest de fabriek verhuizen naar Enschede. Maar om toch werkgelegenheid te houden voor de mensen in Boekelo, besloot men om daar iets met dat zoute water te doen. Een golfslagbad met een soort Kuuroord, met als slogan "De zee op de heide". Het werd in 1934 geopend en was decennia lang een groot succes, maar is inmiddels gesloten. Het hotel is er nog wel.
Dan wordt het tijd voor het museum zelf. We zien de ontwikkeling van de zoutwinning, en we zien de vele zoutproducten. En natuurlijk, de enorme hoeveelheid zoutvaatjes en peper-en-zout stelletjes die ooit bedacht zijn. Van antiek zilver tot hoogst moderne roestvrijstalen kunstwerken, en alles daar tussenin. We mogen ook even van wat bijzonder zout proeven, je kunt het daar ook kopen.
Na het museum hebben we nog wat tijd over, en we gaan de kerstmarkt verkennen. Heel druk, heel gezellig en heel gevarieerd. Van een versierde brandweerwagen en diverse kerstartikelen tot roestige potten en pannen. Soms lastig om de relatie met kerst te vinden, maar in ieder geval altijd boeiend. Het is koud, de kraampjes met glühwein en dergelijke doen goede zaken en we zien verschillende clubleden zich tegoed doen aan de glühwein. Groot gelijk!
Wij hebben het koud en gaan terug naar restaurant Het Witte Paard. In de tijd tot het buffet wordt geopend kunnen we de tijd gezellig doorbrengen met een drankje. En dat lukt uitstekend, de stemming is heel geanimeerd en overal zitten groepjes druk met elkaar te praten. En dan is het zover, het buffet wordt geopend. Het mag wel BUFFET genoemd worden, want er is echt voor iedereen wat te vinden. Koude salades, diverse warme vleesgerechten, verschillende soorten pasta, gebakken en gegratineerde aardappelen en frietjes. En zelfs voor de twee mensen met een glutenprobleem is goed gezorgd. Zij krijgen aparte broodjes en salade en er wordt zelfs apart vlees voor ze bereid. En dat alles speciaal aan tafel bezorgd. Klasse! Het buffet is zo groot, en zo lekker, dat het niet in één keer op het bord past. Geen probleem, er is genoeg en wordt steeds aangevuld, dus iedereen kan naar hartenlust nog een keer gaan halen.
En als we zo ongeveer verzadigd zijn, dan is het nog niet op: het dessertbuffet verschijnt. Weer zo'n prachtig buffet met van alles, van diverse ijssoorten tot bavaroise, het is er allemaal. En ook nu wordt voor de 'glutenmensen' een apart dessert gebracht dat er ook weer schitterend uit ziet. Als we later de cheffin daarover complimenteren blijkt dat zij een familielid heeft met het zelfde probleem en heel goed begrijpt hoe ongezellig het kan zijn als je van alles niet kunt eten. Maar evengoed, geweldig zorgzaam!
Na het verder bijpraten met koffie of thee, wordt het programma afgesloten met een dankwoord van Klaas Veneberg voor de organisatie door Eddy en Agnes Slootman. Tenslotte wijst Marc Harleman ons nog even op de komende Snertrit op 1 februari. Noteer dat maar vast.
Zoals het rijmpje zegt: "verzadigd en verkwikt, en aanmerkelijk aangedikt" , zo gaan wij weer de donkere nacht in naar huis. Het was een geweldige afsluiting van een zeer succesvol jaar voor regio Oost.
